İslami Cumhuriyet Partisi

Günümüzde İslami Cumhuriyet Partisi günümüz toplumunda büyük önem kazanmış bir konudur. Zamanla günlük yaşamın birçok yönünü etkileyen temel bir unsur haline geldi. İslami Cumhuriyet Partisi'den doğrudan veya dolaylı olarak etkilenen birçok kişi var. Bu nedenle, gerçekliğimiz üzerindeki etkisini anlamak için İslami Cumhuriyet Partisi ile ilgili tüm yönleri derinlemesine incelemek hayati önem taşıyor. Bu makalede, İslami Cumhuriyet Partisi'in heyecan verici dünyasını derinlemesine inceleyerek onun kökenlerini, gelişimini ve farklı alanlardaki sonuçlarını inceleyeceğiz. Bu doğrultuda, İslami Cumhuriyet Partisi'in modern dünyada kazandığı önemi ve günümüz toplumunda nasıl bir tartışma ve yansıma konusu haline geldiğini keşfedeceğiz.

İslami Cumhuriyet Partisi
حزب جمهوری اسلامی
Tarihi liderRuhullah Humeyni (ilk)
Mir Hüseyin Musavi (son)
KurucuMuhammed Beheşti
Kuruluş tarihi18 Şubat 1979
Kapanış tarihi2 Mayıs 1987
MerkezTahran, İran
Paramiliter kanatİran Devrim Muhafızları Ordusu
İdeolojiCumhuriyetçilik
İslamcılık
Batı karşıtlığı
Siyasi pozisyonAşırı sağ
İran

İslami Cumhuriyet Partisi (Farsça: حزب جمهوری اسلامی; İCP), 1979 yılının ortasında, İran Devrimi sırasında, Ayetullah Humeyni'nin devrimi gerçekleştirmesine yardım etmek ve ülkede teokrasinin egemen kılınmasını sağlamak amacıyla İran'da kurulmuş bir siyasi partidir. Parti, iç çekişmeler yüzünden tasfiye olduğu Mayıs 1987'ye kadar siyasi varlığını sürdürmüştür.

Partinin genel özellikleri ve kurucuları

Parti, Ayetullah Humeyni'nin talebiyle, İran Devrimi'nden iki hafta sonra kurulmuştu.[1] Partinin beş kurucu üyesi vardı; Muhammed Cevad Bahonar, Muhammed Beheşti, Haşimi Rafsancani, Ali Hamaney ve Abdülkerim Musevi Erdebili.[1][2] Kurucu beş üyeyle birlikte, partinin ilk merkez komite üyeleri arasında Hasan Ayet, Esedullah Badamçiyan, Abdullah Cesbi, Mir Hüseyin Musavi, Habibullah Asgerüladi Müselman, Seyid Mahmud Kaşani, Mehdi Iraki ve Ali Derehşan da bulunmaktaydı.[2] Beheşti, Bahonar ve Hamaney, partinin genel sekreterlik vazifesini ortaklaşa yürütmekteydi.[2]

Partinin, güçlü din adamlarından oluşan bileşimi, Humeyni'ye olan bağlılığı, liberal politik hareketlere karşı takındığı muhalif tutum ve devrimci örgütlere verdiği açık destek, en belirleyici ve ayırt edici özellikleriydi. Büyük yatırım gerektiren iktisadi kuruluşların devletleştirilmesi, İslami kültürün yaygınlaştırılması ve üniversite sisteminin buna uygun olarak yeniden düzenlenmesi ve yoksullara yardım edilmesi, gibi politikalrı desteklemekteydi.[3]

Bu devrimci din adamları partiyi, devrim sonrasında kurulan teokratik İran devletini ele geçirip, yönetim tekeli oluşturmakta kullandılar. Parti, diğer sivil muhalif gruplarla yaptığı iktidar mücadelesinde, İran Devrim Muhafızları Ordusu ve Hizbullah'ını kullandı.

Dağılmasının sebepleri

1980'lerin sonuna doğru parti içindeki fraksiyonların çatışması doruğa ulaştı. İran-Irak Savaşı, izolasyon politikasının devam ettirilip ettirilmeyeceği gibi konuların yanı sıra, ekonomi politikaları üzerinde uzlaşma sağlanamayan ve parti içi çatışmaya yol açan konulardı. Ayrıca diğer tüm siyasi partilerin ve faaliyetlerin yasaklanmış olması, siyasi arenada rakipsiz kalan İCP'yi büyük bir atalet içine sokmuştu."[4]

Ahmed Mneysi, El-Ahram'da şöyle yazmıştı:

"İCP, tek parti hakimiyeti altında teolojik devlet yönetimi konusunda mutabık kalmakla birlikte, parti içindeki aşırı sağ unsurlar, yönetimde izlenecek İslami yöntemler konusunda (velayet-i fakih gibi) derin fikir ayrılıkları yaşıyorlardı.[5]

İran konusunda uzman Daniel Brumberg ise, Cumhurbaşkanı Ali Hamaney ve popüler Başbakan Mir Hüseyin Musavi arasındaki çatışmanın, partinin sonunu getirdiği fikrini ortaya atıyordu.[6] Fakat konuyla ilgili diğer bir raporda, partinin Mayıs 1987'de dağılmış olmasını, parti içi çatışmalara bağlıyordu.[2][7] Nihayet, Rafsancani ve parti lideri Hamaney'in ortak talebi ve Humeyni'nin onayıyla 2 Mayıs 1987 tarihinde feshedildi.[1]

Parti liderleri

Kaynakça

  1. ^ a b c Behrooz, Maziar (Ekim 1994). "Factionalism in Iran under Khomeini". Middle Eastern Studies. 27 (4). ss. 597-614. doi:10.1080/00263209108700879. 26 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2013. 
  2. ^ a b c d Asayesh, Hossein (Mart 2011). "Political Party in Islamic Republic of Iran: A Review". Journal of Politics and Law. 4 (1). 24 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Temmuz 2013. 
  3. ^ Bakhash, Reign of the Ayatollahs, (1984), p. 67
  4. ^ Keddie, Nikkie, Modern Iran, 2003, pp. 259-60
  5. ^ Mneisi, Ahmad. 2004. The Power shift within Iran's right wing 14 Aralık 2004 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Ahram, 5 July 2004
  6. ^ Brumberg, Daniel, Reinventing Khomeini : The Struggle for Reform in Iran, University of Chicago Press, 2001, p. 134
  7. ^ Nikou, Semira N. "Timeline of Iran's Political Events". United States Institute of Peace. 1 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2013. 

Konuyla ilgili yayınlar

  • Cleveland, William L. A History of the Modern Middle East 2nd edition Oxford: Westview Press, 2000.
  • Haft-i Tir bombalama olayı: Üst düzey 73 parti üyesi, bu saldırıda hayatını kaybetti.

Dış bağlantılar