Bu yazımızda uzun süredir ilgi ve tartışma konusu olan Anne (Danimarka) konusuna değineceğiz. Anne (Danimarka), toplumun farklı alanlarındaki etkisi ve alaka düzeyi tartışılmaz olduğundan, çelişkili görüşlere yol açan bir konudur. Anne (Danimarka) ortaya çıkışından günümüze kadar araştırma, analiz ve tartışma konusu olmuş, bu da önemini ve kapsamını daha iyi anlamamızı sağlamıştır. Bu makalede, bu konuya eksiksiz ve zenginleştirici bir genel bakış sunmak amacıyla, geçmişinden bugünkü etkisine kadar her şeyi ele alarak Anne (Danimarka) ile ilgili farklı yönleri keşfedeceğiz.
Anne (Danimarka) | |
---|---|
![]() Kraliçe Anne'in 1605 yılında John de Critz tarafından yapılan portresi | |
İngiltere ve İrlanda konsort kraliçesi | |
Hüküm süresi | 24 Mart 1603 – 2 Mart 1619 |
Taç giymesi | 25 Temmuz 1603 |
İskoçya konsort kraliçesi | |
Hüküm süresi | 17 Mayıs 1590 |
Taç giymesi | 24 Mart 1603 – 2 Mart 1619 |
Doğum | 12 Aralık1574 Skanderborg Kalesi, Skanderborg, Danimarka |
Ölüm | 2 Mart 1619 (44 yaşında) Hampton Court Sarayı, Middlesex, İngiltere |
Defin | 13 May 1619 Westminster Abbey, Londra, İngiltere |
Eş(ler)i | Kral VI. ve I. James (e. 1589) |
Hanedan | Oldenburg |
Babası | II. Frederick |
Annesi | Sophie (Mecklenburg-Güstrow) |
Danimarkalı Anne (Danish ; 12 Aralık 1574 - 2 Mart 1619), Kral VI. ve I. James’in eşi ve 20 Ağustos 1589'daki evliliklerinden ölümüne kadar İskoçya Kraliçesi ve 24 Mart 1603'ten 1619'daki ölümüne kadar İngiltere ve İrlanda Kraliçesi.[1]
Danimarka Kralı II. Frederick'in ikinci kızı olan Anne, James ile 14 yaşında evlendi. Bebeklik döneminden sağ kurtulan üç çocukları oldu: Ebeveynlerinden önce ölen Galler Prensi Henry Frederick; Bohemya Kraliçesi olan Prenses Elizabeth ; ve James'in gelecekteki halefi Charles I. Anne, Prens Henry'nin velayeti ve onun arkadaşı Beatrix Ruthven'e yönelik muamelesi konusunda James'le olan anlaşmazlıklarında eşinden bağımsız davranabileceğini ve İskoç siyasetini kullanmaya istekli olduğunu gösterdi. Anne, ilk başta James'i sevmiş gibi görünüyor, ancak çift yavaş yavaş uzaklaştı ve karşılıklı saygı ve bir dereceye kadar sevgi hayatta kalsa da sonunda ayrı yaşadı.[2]
İngiltere'de, Anne enerjisini siyasetten sanatın himayesine kaydırdı ve Avrupa'nın en zengin kültürel buluşmalarına ev sahipliği yapan kendi muhteşem saray topluluğunu kurdu.[3] 1612'den sonra sürekli hastalık nöbetleri geçirdi ve yavaş yavaş saray hayatının merkezinden çekildi. Öldüğü sırada Protestan olduğu bildirilse de, hayatının bir noktasında Katolikliğe geçmiş olabilir.[4]
Tarihçiler genelde Anne'yi hafif, uçarı ve rahatına düşkün bir kraliçe olarak görmezlikten geldiler.[5] Bununla birlikte, son zamanlardaki yeniden değerlendirmeler, Anne'nin iddialı bağımsızlığını ve özellikle Jakoben çağında sanatın koruyucusu olarak dinamik önemini kabul ediyor.[6]