Günümüzde Arnavut şarabı çok çeşitli insanların büyük ilgisini çeken bir konu haline geldi. Alanındaki uzmanlardan konuyla ilgili bilgi arayanlara kadar Arnavut şarabı birçok kişinin ilgisini çekebilecek bir noktayı temsil ediyor. Tarihsel önemi, mevcut toplum üzerindeki etkisi veya bilimsel alanla ilgisi nedeniyle Arnavut şarabı, büyük tartışmalara ve hayranlık uyandıran bir konu olmaya devam ediyor. Bu makalede, Arnavut şarabı'in farklı yönlerini ve günümüz dünyasındaki önemini keşfederek konuya ilişkin eksiksiz ve güncel bir bakış açısı sunacağız.
Arnavut şarabı, eşsiz tatlılık ve yerli çeşitleri ile karakterize edilir. Arnavutluk 2009 yılında yaklaşık 17.500 ton şarap üretmiştir.[1] Komünizm döneminde üretim alanı, 20.000 hektara (49.000 dönüm) genişletilmiştir.[2]
Arnavutluk, Avrupa'nın en uzun bağcılık tarihlerinden birine sahiptir.[2] Bugünün Arnavutluk bölgesi buzul çağı sırasında asmanın doğal olarak yetiştiği ender yerlerden biri oldu. Bölgedeki en eski tohumların 4.000 ila 6.000 yaşında olduğu bulunmuştur.[3] Antik Roma yazarı Yaşlı Plinius, İlirya şarabını açıklarken "çok tatlı ya da lezzetli" ve "tüm şaraplar arasında üçüncü sırayı " ifade eder.[4] Arnavut ailelerin geleneksel şarap ve rakı üretmek için kendi bahçelerinde üzüm yetiştirdiği bilinmektedir.
Osmanlı döneminde üzüm bağı bir düşüş yaşadı ve genelde Hristiyan çoğunluk bölgelerinde bulundu.
Bağımsızlıktan sonra, bağcılık hemen geniş alanlara yayıldı ama 1933 yılında filoksera tarafından neredeyse yok edildi. Önemli bir toparlanma ancak İkinci Dünya Savaşı sonrasında başlayacaktır, savaşın sonunda şarabın hala ekili olduğu alan sadece 2737 hektardı. En önemli üretim bölgesi komünist devlet işletmelerinde üzüm yetiştirilen Durres bölgesiydi. Bu süre içinde ülke çapında yüzölçümü yaklaşık olarak tütünün olduğu alanlara karşılık gelir ama zeytin ve meyve ağaçlarına göre önemli ölçüde daha düşüktü. İhraç edilen şarap öncelikle Almanya'da tüketilmiştir. 1971'de 61.000 ton hektolitre olan ihracat 1985'te 22.000 hektolitre olana kadar sürekli azalmıştır. Nedenleri eski üretim koşullarında ağırlıklı olarak bulunulması, zor taşımak için yapılmış yetersiz teknik malzeme ve kalite düşüklüğüdür. Öte yandan kolayca taşınabilen kuru üzüm ihracatı sürekli artış gösterirken (yılda en fazla 3500 ton) taze üzüm ihracatı marjinal olmuştur. En yaygın çeşitleri Merlot, Cabernet, Pinot Noir, Sangiovese ve Riesling'dir.
Bu yüzölçümü iyi durumda bir piyasa ekonomisine geçişi atlatmıştır. Üzüm bağları ve şarap üretimi ticaret ekonomisinin mevcut durumunda artmaktadır.
1950 | 1960 | 1970 | 1980 | 1990 | 2007 | 2009 | 2014 | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Bağ alanı (hektar) | 2430 | 8545 | 11020 | 16719 | 17621 | 9103 | 9806 | |
Üretim (ton) | 21.400 | 22.300 | 64.500 | 66.200 | 91.000 | 146.500[a] | 162.800 | 203.700 |
Arnavutluk dört şarap üreten bölgeye ayrılmaktadır:[2]
Arnavutluk'ta en önemli şarap imalathanelerinden bazıları (Arnavutça: kantina) Rilindja, Skanderbeg, Cobo, Leo, Bardha, Arberi, Sara, Vintage, Kardinal ve Kokomani'de bulunur.
Nasse ve Zigori'ye göre (1968) en iyi yerli Arnavut şarap çeşitleri arasında Debine (noir ve blanche), Kallmet, Mereshnik, Mjaltez, Serine (rouge ve blanche), Shesh i Bardhe ve Vlosh vardır.[5] En iyi şarap üretim alanları Berat, Korca, Tiran, Durres etrafında ve Lezha ve Şkodra arasındadır.[6]