Ataraksiya

Bu yazıda hem uzmanların hem de meraklıların dikkatini çeken büyüleyici bir konu olan Ataraksiya'i inceleyeceğiz. Ataraksiya, toplum üzerindeki etkisinden bilimsel alandaki etkilerine kadar son yıllarda benzeri görülmemiş bir ilgi uyandırdı. İlerleyen sayfalarda Ataraksiya'in kökeninden bugünkü gelişimine kadar farklı yönlerini inceleyeceğiz. Derinlemesine analiz ve somut örnekler aracılığıyla, Ataraksiya'e zenginleştirici ve anlayışlı bir bakış sunmayı umuyoruz, böylece okuyucularımız onun çağdaş dünyadaki önemini ve etkisini daha iyi anlayabilirler.

Ataraksiya, kişide tepki yokluğu, bu nedenle oluşan durgunluk durumu, hiçbir etkiyle uyarılamayan ruh dinginliği, acıya ve sevince ilgisizlik halidir. İlk olarak Antik yunan felsefesinde Pyrrhon tarafından ve daha sonradan Epikür tarafından kullanılmıştır. Stoacılar tarafından özgürlüğün var olduğu ve tedirginlikten uzak bir durumdayken kişide oluşan zihnin dinginliği veya sakinliği olarak kullanıldı. Felsefi olmayan tanımlarda ise savaşa giren askerlerin zihinsel durumu için kullanıldı.[1]

Ataraksiya'ya ulaşmak Epikürcülük, Pyyrhonculuk ve Stoacılık için ortak ana hedeftir. Fakat Ataraksiya'nın rolü ve değeri her üçünde de birbirinden farklı anlamlarda kullanılmıştır. Bir kişinin Ataraksiya'ya ulaşmasını engelleyici zihinsel rahatsızlıklar üç felsefede de farklı işlenmiş ve üç farklı felsefenin de ataraksiyaya ulaşmak için farklı yolları vardır.

Stoacılık

Pyyrhonculuk ve Epikürcülük'e nazaran Stoacılıkta ataraksiya, hayatta ulaşılması gereken mutlak hedef değildir. Aksine, doğaya uygun bir biçimde erdemli bir davranış sergilemek hayatın amacıdır.[2] Fakat, Stoacılara göre doğa ile erdemle yaşamak yan etki olarak kişiyi Ataraksiya'ya ulaştırır.[2]

Kaynakça

  1. ^ Reddoch, M. Jason (2010). "Review of Pyrrhonism: How the Ancient Greeks Reinvented Buddhism". Philosophy East and West. 60 (3). ISSN 0031-8221. 29 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2022. 
  2. ^ a b "Ataraxia: Happiness as Tranquillity". Gisela Striker (İngilizce). The Monist. 1 Ocak 1990. s. 99. doi:10.5840/monist199073121. 2 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2022.