Bell AH-1Z Viper

Günümüz dünyasında Bell AH-1Z Viper toplumun büyük bir kısmı için temel ilgi konusu haline geldi. İster ekonomiye, ister siyasete, kültüre ister insanların günlük yaşamlarına olan etkisi nedeniyle Bell AH-1Z Viper gözden kaçmayan bir unsurdur. Tarih boyunca Bell AH-1Z Viper bir tartışma, araştırma ve düşünce kaynağı olmuştur ve bugün de alakalı ve güncel bir konu olmaya devam etmektedir. Bu nedenle Bell AH-1Z Viper hakkındaki bilgimizi derinleştirmek, onun farklı yönlerini ve boyutlarını anlamak ve hayatımızdaki önemi üzerinde düşünmek çok önemlidir. Bu makalede, Bell AH-1Z Viper'in heyecan verici dünyasına dalacağız, farklı yönlerini ve çağdaş dünya üzerindeki etkisini keşfedeceğiz.

AH-1Z Viper
Amerika Birleşik Devletleri Deniz Piyade Kolordusu'na ait bir AH-1Z
Amerika Birleşik Devletleri Deniz Piyade Kolordusu'na ait bir AH-1Z
TürüSaldırı helikopteri
Ulusal köken ABD
ÜreticiBell Helicopter
İlk uçuş8 Aralık 2000
Hizmete giriş30 Ekim 2010
DurumuEtkin
Ana kullanıcıABD Deniz Piyade Kolordusu
Diğer kullanıcılarBahreyn Hava Kuvvetleri
Çekya Hava Kuvvetleri
Üretim aralığı2000-günümüz
Üretim sayısı229[1]
Birim maliyeti$27 milyon[2]
$31 milyon(yeni üretim)[3]
GelişimiBell AH-1 SuperCobra

Bell AH-1Z Viper,[4] H-1 yükseltme programının bir parçası olarak Amerika Birleşik Devletleri Deniz Piyadeleri için geliştirilmiş olan AH-1W SuperCobra baz alınarak yapılmış Amerikan çift motorlu bir saldırı helikopteri. AH-1Z, dört bıçaklı, yataksız, kompozit ana rotor sistemine, yükseltilmiş şanzımana ve yeni bir hedef nişan sistemine sahiptir.[5] Üretici Bell Huey ailesinin en son üyelerinden AH-1Z, varyant mektubunun askeri fonetik alfabesi telaffuzuna dayanarak "Zulu Cobra" olarak da adlandırılır.

Geliştirme

Üzerine Geliştirilen Model

AH-1Z'nin görünüşü, temel olarak Bell 412'den dört bıçaklı ana rotor sistemi ile donatılmış bir AH-1S olan Bell 249'a dayanır. Bu helikopter, 1980'de Farnborough Airshow'da Bell'in Cobra II tasarımını gösterdi. Cobra II, Hellfire füzeleri, yeni bir hedefleme sistemi ve geliştirilmiş motorlarla donatılmış olacaktı. Daha sonraki Cobra 2000 önerisi General Electric T700 motorları ve dört bıçaklı bir rotoru içeriyordu. Bu tasarım ABD Deniz Piyadeleri'nden ilgi gördü ancak yeterli bütçe yoktu. 1993'te Bell, İngiltere'nin yeni saldırı helikopteri programı için AH-1W tabanlı bir versiyon önerdi. Türev CobraVenom modern bir dijital kokpit içeriyordu ve TOW, Hellfire veya Brimstone füzeleri taşıyabilir. CobraVenom tasarımı, dört bıçaklı rotor sistemine geçilerek 1995 yılında değiştirildi. Ancak AH-64D bunun yerine o yıl seçildi.[6]

H-1 Yükseltme Programı

1996 yılında Amerika Birleşik Devletleri Deniz Piyade Kolordusu, H-1 yükseltme programını, 180 AH-1W'yi AH-1Z'lere yükseltmek ve 100 UH-1N'i UH-1Y'lere yükseltmek için Bell Helikopter ile bir sözleşme imzalayarak başlattı.[6][7] H-1 programı, işletme maliyetlerini azaltmak için önemli ölçüde tasarım ortaklığına sahip tamamen modernize saldırı ve hizmet helikopterleri yarattı. AH-1Z ve UH-1Y, %84'ün üzerinde aynı bileşen için ortak bir kuyruk bomunu, motorları, rotor sistemini, aktarma organlarını, aviyonik mimariyi, yazılımı, kontrolleri ve ekranları paylaşır.[8]

Bell, H-1 programının mühendislik üretim geliştirme (EMD) aşamasında, Bell-Government entegre bir test ekibine katıldı. AH-1Z programı 1996'dan 2003'e kadar yavaşça bir araştırma ve geliştirme operasyonu olarak ilerlemiştir.[6] Mevcut iki kanatlı yarı sert, teetering rotor sistemi, dört kanatlı, mafsalsız, yataksız rotor sistemi ile değiştirilmektedir. Dört kanatlı konfigürasyon, artırılmış uçuş zarfı, maksimum hız, dikey tırmanma oranı, faydalı yük ve azaltılmış rotor titreşim seviyesi gibi uçuş özelliklerinde iyileştirmeler sağlar.[9]

AH-1Z ilk olarak 8 Aralık 2000'de uçtu.[10] Bell, programın uçuş testi aşaması için Temmuz 2002'de Birleşik Devletler Donanması Donanma Hava Sistemleri Komutanlığı'na (NAVAIR) Temmuz 2002'de Donanma Hava İstasyonu Patuxent Nehri'nde üç prototip uçak teslim etti. Düşük oranlı ilk üretim Ekim 2003'te başladı[6], 2018'e kadar teslimatlar yapıldı.[11] 2006 yılının sonlarında NAVAIR, Meggitt Defense Systems ile mevcut bağlantılı besleme sisteminin silah besleme güvenilirliğini artırmak için yeni bir bağlantısız 20 mm mühimmat taşıma sistemi geliştirmek için bir sözleşme imzaladı. Bu sistemler artık Afganistan'daki savaş sırasında iyi sonuçlar veren AH-1W ve AH-1Z filolarına uyarlanıyor.

Şubat 2008'de ABD Donanması sözleşmeyi son 40 adet AH-1Z'nin daha önce planlanan AH-1W'lerin yeniden üretimi yerine yeni uçaklar olarak inşa edileceği şekilde ayarladı.[12] Eylül 2008'de Deniz Kuvvetleri, Deniz Piyadeleri için ilave 46 uçak istedi ve sipariş edilen toplam sayı 226'ya ulaştı.[13] 2010 yılında, Deniz Piyadeleri 189 adet AH-1Z sipariş etmeyi planladı, bunların 58'i yeni uçaklardı, teslimatlar 2022'ye kadar devam edecekti.[14][15] 10 Aralık 2010 tarihinde, Donanma Dairesi AH-1Z'yi tam oranlı üretim için onayladı.[16][17]

Dizayn

AH-1Z, entegre bir silah platformunda yükseltilmiş askeri aviyoniklere, silah sistemlerine ve elektro-optik sensörlere sahip yeni rotor teknolojisini içerir. Hayatta kalma yeteneğini geliştirdi(İyileştirilmiş beka kabiliyeti) ve daha uzun mesafelerde hedefler bulabilir ve onlara hassas silahlarla saldırabilir.[8]

Dört kanatlı rotorları ve daha uzun saplama kanatlarını gösteren bir hava şovunda "AH-1Z"

AH-1Z'nin yeni yataksız, mafsalsız rotor sistemi, dört kanatlı mafsallı sistemlere göre %75 daha az parçaya sahiptir. Bıçaklar, artan balistik hayatta kalma kabiliyetine sahip kompozitlerden yapılmıştır ve amfibi hücum gemilerinde depolama için yarı otomatik bir katlama sistemi vardır. Yeniden tasarlanan iki kanat saplaması daha uzundur ve her biri AIM-9 Sidewinder gibi bir füze için kanat uç istasyonu ekler. Her kanatta 2,75 inç (70 mm) Hydra 70 roket kapsülleri veya AGM-114 Hellfire dört füze fırlatıcıları için iki istasyon daha var. AN/APG-78 Longbow ateş kontrol radarı, kanat uçlu bir istasyona da monte edilebilir.[6][18]

Kaska monteli ekranlar giyen AH-1Z pilotları (ekranlar gösterilmemiştir)

AH-1Z modelinin entegre aviyonik sistemi (IAS) Northrop Grumman tarafından geliştirilmiştir. Sistem iki görev bilgisayarı ve bir otomatik uçuş kontrol sistemi içerir. Her mürettebat istasyonunda iki adet 8 × 6 inç çok işlevli sıvı kristal ekran (LCD) ve bir adet 4.2 × 4.2 inç çift işlevli LCD bulunur. İletişim paketi, ABD Donanması RT-1824 tümleşik telsiz, UHF / VHF, COMSEC ve modemi tek bir birimde birleştirir. Navigasyon paketi, gömülü bir GPS ataletsel navigasyon sistemi (EGI), bir dijital harita sistemi ve Meggitt'in havada asılı kaldığında silah teslimatına izin veren düşük hava hızlı hava veri alt sistemi içerir.[9]

Mürettebat Thales "Top Owl" miğfer monteli görüş ve görüntüleme sistemi ile donatılmıştır.[5] Top Owl'un 24 saat gündüz / gece kapasitesi ve 40° görüş alanına sahip binoküler ekranı vardır. Vizör projeksiyonu, ileriye dönük kızılötesi (FLIR) veya video görüntüleri sağlar. AH-1Z, motor egzozlarını, karşı önlem dağıtıcılarını, radar uyarısını, gelen / yoldaki füze uyarısını ve gövde üstü lazer spot uyarı sistemlerini kapsayan Hover, Kızılötesi Bastırma Sistemini (HIRSS) içeren hayatta kalma ekipmanına sahiptir.[8] Lockheed Martin Hedef Görme Sistemi (TSS), üçüncü nesil bir FLIR sensörü içerir. TSS gündüz, gece veya olumsuz hava koşullarında hedef görme sağlar. Sistem çeşitli görünüm modlarına sahiptir ve FLIR veya TV ile takip edebilir.[8] Aynı sistem KC-130J Hasat HAWK'da da kullanılmaya devam etmekte.[19]

Operasyonel Geçmişi

AH-1Z, Mayıs 2005'te deniz deneme uçuş testini tamamladı.[20] 15 Ekim 2005 tarihinde USMC, Donanma Hava Sistemleri Komutanlığı aracılığıyla filoya giren ilk AH-1Z üretim helikopterinin teslimini kabul etti.[21] AH-1Z ve UH-1Y gelişim testlerini 2006 başlarında tamamladılar.[22] 2006 yılının ilk çeyreğinde uçaklar, NAS Patuxent Nehri'ndeki Operasyonel Test Birimi'ne transfer edildi ve operasyonel değerlendirme (OPEVAL) testine başladılar.[23]

Şubat 2008'de AH-1Z ve UH-1Y OPEVAL testinin ikinci ve son kısmına başladı.[24] AH-1Z testi, hedefleme sistemlerindeki sorunlar nedeniyle 2008 yılında durdurulmuştur. AH-1Z daha sonra 30 Eylül 2010'da savaşa hazır ilan edildi.[25]

Dış bağlantılar

2000 yılında Türk Ordusu tedarik için AH-1Z'yi seçti; bu daha sonra 2004'te iptal edildi.

Eylül 2012'de ABD Kongresi, Güney Kore tarafından 36 adet AH-1Z Viperi ve ilgili teçhizat ve silahlar için olası Yabancı Askeri Satışlar (YAS) hakkında bilgilendirildi. AH-1Z Viper, sipariş için Boeing AH-64 Apache ve TAI / AgustaWestland T129 ATAK'a karşı yarışıyordu. 2013 yılının Nisan ayında, Güney Kore AH-64E'nin seçildiğini duyurdu.

Nisan 2015'te ABD Dışişleri Bakanlığı, Hellfire füzeleri, ilgili ekipman ve 952 milyon dolar değerinde destek ile 15 adet AH-1Z Viper için Pakistan'a olası bir YAS satışını onayladı.[26][27] Pakistan, Eylül 2018'e kadar 9 AH-1Z helikopteri alacaktı.[28][29] Temmuz 2018 itibarı ile ABD ve Pakistan arasındaki siyasi gerilimler nedeniyle Pakistan'ın emri askıya alındı. 12 uçaktan dokuz tanesi inşa edilmiş ancak iki ülke arasındaki sürtünmeye çözüm bekleyen Arizona'daki 309. AMARG üssünde depolanmıştır.[30]

2016 yılında Bell, AH-1Z'yi Mil Mi-24'lerini emekli olacak Polonya ve Çek Cumhuriyeti'ne satmakla da ilgilendi.[31] Aralık 2019'da Çek Cumhuriyeti, ABD'yi Çek Cumhuriyeti Hava Kuvvetleri için 4 adet AH-1Z helikopterinin satışıyla sonuçlandırdı.[32] Kraliyet Fas Hava Kuvvetleri'nin 2016 yılında AH-1Z helikopterlerini tedarik etmekle ilgilendiği bildirildi.[33]

Kasım 2016'da Bell Helicopter, AH-1Z Viper'da potansiyel işbirliği için Rumen hava sahası şirketi IAR - Ghimbav Brasov Group ile bir mutabakat zaptı imzaladı.[34] Ağustos 2017'de Romanya ayrıca, bir dizi AH-1Z'nin potansiyel satın alınması için Romanya devletine ait ROMARM ile ortak girişim kurmak üzere Bell Helicopter ile bir niyet mektubu imzaladı.[35][36]

2017'de Bell, AH-1Z ile birlikte UH-1Y Venom'u Eurocopter Tiger helikopterlerinin yerine Avustralya Ordusuna gönderme talebinde bulundu.

Temmuz 2017'de Bell Helicopter ve Polish Armaments Group, UH-1Y Venom ve AH-1Z Viper helikopterleri üzerinde işbirliği yapma niyetiyle, daha geniş bir modernizasyon çabasının bir parçası olan Polonya Kruk saldırı helikopteri satın alma programı için potansiyel bir teklif oluşturan bir mektup yazdı.[37][38][39]

Ekim 2017'de Tayland Savunma Bakanı Prawit Wongsuwan, Tayland'ın eski AH-1F Cobra saldırı helikopterleri filosunun yerine geçmeye çalıştığını ve konuyu incelemek için bir tedarik komitesi başlatacağını belirtti. Kraliyet Tayland Ordusu yetkilileri çıktı ve Ordunun Bell AH-1Z Viper'a ve Agusta A129 Mangusta, Mil Mi-28 HAVOC, CAIC Z-10, Bell AH-1 SuperCobra ve Boeing AH-64 Apache'ye baktığını söyledi.[40]

27 Nisan 2018'de ABD Savunma Güvenliği İşbirliği Ajansı, ABD Dışişleri Bakanlığı onayı aldığını ve Kongreye 12 adet AH-1Z, 26 adet T-700 GE 401C motor ve silahların ABD için tahmini 911,4 milyon dolar maliyetle satılması olasılığını bildirdiğini duyurdu.[41] Kasım 2018'de Bahreyn, teslimatları olan 12 adet AH-1Z siparişinin 2022'de başlamasını onayladı.[42]

30 Nisan 2020'de ABD Savunma Güvenliği İşbirliği Ajansı, ABD Dışişleri Bakanlığı onayı aldığını ve Kongreye Filipinler'e altı AH-1Z saldırı helikopteri ve ilgili ekipmanı tahmini 450 milyon dolar veya altı karşılığında olası bir satış için bildirdiğini duyurdu. AH-64E Apache saldırı helikopterleri ve ilgili ekipmanın tahmini toplam maliyeti 1,5 milyar dolar.[43][44][45]

Operatörler

Bell AH-1Z'nin mevcut operatörlerinin mavi renkte gösterildiği harita
 Bahreyn
 Çekya
  • Çekya Hava Kuvvetleri (10'u teslim edildi)[47] Siparişte kalan bir Viper ile birlikte altı tanesi Fazla Savunma Malzemeleri programı aracılığıyla verilecektir.[48]
 Nijerya
 Slovakya
 ABD

Teknik Özellikler (AH-1Z Viper)

Bell Özellikleri[8], Uluslararası Askeri Uçak Dizini, 2002–2003, Modern Battlefield Savaş Uçakları

Genel Özellikleri

  • Mürettebat: iki: pilot, yardımcı pilot/silahtar (CPG)
  • Kapasite: 6.661 lb (3.021 kg)
  • Uzunluk: 58 ft 3 in (17,8 m)
  • Rotor Çapı: 48 ft (14,6 m)
  • Yükseklik: 14 ft 4 in (4,37 m)
  • Disk Alanı: 1,808 ft² (168.0 m²)
  • Boş Ağırlık: 12.300 lb (5.580 kg)
  • Mühimmat: 5.764 lb (2.620 kg)
  • Maks. Kalkış Ağırlığı: 18.500 lb (8.390 kg)
  • Rotor Sistemi: 4 Bıçaklı ana rotor, 4 Bıçaklı kuyruk rotoru
  • Güç Kaynağı: 2 × General Electric T700-GE-401C turboşaft, 1,800 shp (1,340 kW) aynı tip motor.
AH-1Z, Miramar Hava Gösterisi'ndeki önden görünüşü

Performans

  • Seyir Hızı: 296 km/h (184 mph, 160 kt)
  • En Yüksek Hız: 411 km/h (255 mph, 222 knots)
  • Menzil: 685 km (426 mi, 370 mil)
  • Savaş Yarıçapı: 231 km (144 mil, 125 nmi) 1,130 kg (2,500 lb) yük ile
  • Servis Menzili: 6.000+ m (20.000+ ft)
  • Saniyede Tırmanma Hızı: 14,2 m/s (2,790 ft/min)

Silahlanma

  • Makineli: 1 × 20 mm (0,787 inç) M197 üç namlulu döner top A / A49E-7 kulesinde (750 mermi kapasiteli)
  • Silah Yatağı: Saplama kanadında 6 pilon istasyona kadar.
  • Roketler: 2,75 in (70 mm) Hydra 70 ya da APKWS II roketleri[55] Bağlı olduğu LAU-68C/A (7 atış) ya da LAU-61D/A (19 atış) yuvası (yükseltilebilir olan 76 adet kilitlenmeyen ya da 28 adet güdümlü (kilitlenebilen) roket)[56][57]
  • Füzeler:

Kaynakça

Wikimedia Commons'ta Bell AH-1Z Viper ile ilgili ortam dosyaları mevcuttur.
  1. ^ "AH-1Z toplam üretim sayısı". Deagel.com. 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2021. 
  2. ^ "AH-1Z Viper enters production as substantially new aircraft". Flight Global. 20 Aralık 2010. 20 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2020. 
  3. ^ "Fiscal Year (FY) 2011 Budget Estimates, Aircraft Procurement, Vol. I, BA 1–4" (PDF). US: Department of the Navy. Şubat 2010: 27. 2 Mart 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2011. 
  4. ^ "4120-15L, Model Designation of Military Aerospace Vehicles" (PDF). US: Department of Defense. 12 Mayıs 2004. 25 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 21 Nisan 2010. 
  5. ^ a b Bell AH-1Z page 28 Mart 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Bell Helicopter. Retrieved 3 January 2008.
  6. ^ a b c d e Donald, David. Modern Battlefield Warplanes. AIRTime Publishing, 2004. 1-880588-76-5.
  7. ^ Bishop, Chris. Huey Cobra Gunships. Osprey Publishing, 2006. 1-84176-984-3.
  8. ^ a b c d e "AH-1Z guide". 16 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2013.  Bell Helicopter.
  9. ^ a b AH-1W/AH-1Z Super Cobra Attack Helicopter, USA. Airforce-Technology.com. Retrieved: 14 January 2008. 16 Mart 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.[kaynak güvenilir mi?]
  10. ^ "AH-1Z completes first flight" 20 Şubat 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Bell Helicopter, 7 December 2000.
  11. ^ "AH-1Z/UH-1Y complete developmental testing". US Navy, 6 March 2006.
  12. ^ Warwick, Graham. "Bell AH-1Z upgrade to switch to new airframes" 21 Ağustos 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Flightglobal.com, 15 February 2008.
  13. ^ Trimble, Stephen. "US Navy proposes more UH-1Ys, AH-1Zs despite test phase setback" 9 Ağustos 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Flight International, 22 August 2008.
  14. ^ Butler, Amy. "U.S. Marines Propose AH-1Z Production Boost"[ölü/kırık bağlantı] Aviation Week, 13 October 2010. Retrieved: 13 October 2010.
  15. ^ Bell to finish Marine Corps deliveries of UH-1Y Venom by end of 2018 30 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Flight International. 17 May 2018.
  16. ^ "Bell Helicopter AH-1Z earns Navy approval for full rate production". Shephard Group Limited. 10 Aralık 2010. 16 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Aralık 2010. 
  17. ^ "Snakes and Rotors: The USMC's H-1 Helicopter Program". Defense Industry Daily. 30 Aralık 2010. 14 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2011. 
  18. ^ AN/APG – Equipment Listing 12 Haziran 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. designation-systems.net
  19. ^ Cpl. Samantha H. Arrington. "From Hueys to Harvest Hawk: Ordnance Marine arms aircraft in Afghanistan" 6 Nisan 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. DVIDS. 19 May 2011.
  20. ^ "AH-1Z/UH-1Y complete first sea trials", US Navy, 13 Haziran 2005. 15 Şubat 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  21. ^ "Bell 449 SuperCobra and KingCobra". Jane's Information Group, 7 December 2005. 27 Aralık 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  22. ^ Milliman, John. "AH-1Z/UH-1Y complete developmental testing" 28 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. US Navy, 1 March 2006.
  23. ^ "AH-1Z/UH-1Y Start OPEVAL". US Navy, 6 May 2006.
  24. ^ Warwick, Graham. "US Marine Corps' Bell AH-1Z and UH-1Y enter final test phase" 7 Şubat 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Flightglobal.com, 20 February 2008.
  25. ^ Trimble, Stephen (30 Eylül 2010). "USMC declares AH-1Z Viper combat ready". Flight International. 7 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2010. 
  26. ^ Gould, Joe; Ansari, Usman (8 Ağustos 2017). "State Dept. OKs $952M Pakistan Helo Deal". Defense News. Erişim tarihi: 9 Şubat 2019. 
  27. ^ "US okays attack helicopters, hellfire missiles for Pakistan under $1 billion sale". Daily Times. 2015. 10 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2015. 
  28. ^ "Pakistan to receive nine AH-1Z attack helos" 14 Eylül 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. IHS Janes, 5 April 2016.
  29. ^ "Pakistan orders nine more Bell AH-1Z gunships" 10 Eylül 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Flight Global, 5 April 2016.
  30. ^ "Nine Pakistan AH-1Z now stored at AMARG". AirForces Monthly. Key Publishing. May 2019. s. 26. 
  31. ^ "Vipers for V4" (Lehçe). Polska Zbrojna. 2016. 28 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2016. 
  32. ^ "Czech H-1 deal will keep Bell's production line open at least through 2024". 16 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  33. ^ "L'hélicoptériste américain Bell cherche à vendre son ultime cobra aux Forces armées royales". Le Desk. 14 Nisan 2016. 15 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2017. 
  34. ^ Woodward, Andrew (14 Kasım 2016). "Bell Helicopter signs Memorandum of Understanding with IAR – Ghimbav Brasov". Bell Helicopter. Fort Worth, Texas. 16 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2016. 
  35. ^ "Romania signs LoI with Bell Helicopter for attack helicopters". Airforce Technology. 10 Ağustos 2017. 23 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2017. 
  36. ^ "Romania, Bell Helicopter sign LOI for AH-1Z Viper combat helicopter acquisition". Air Recognition. 9 Ağustos 2017. 23 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2017. 
  37. ^ Tomkins, Richard (26 Temmuz 2017). "Bell, PGZ to cooperate on military helicopters for Poland". United Press International. 23 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2017. 
  38. ^ Nicholas, Scott (27 Temmuz 2017). "Textron Subsidiary, PGZ to Cooperate on AH-1Z, UH-1Y Helicopter Offerings for Poland". Executive Biz. 23 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2017. 
  39. ^ Fuller, S.L. (27 Temmuz 2017). "Bell Signs Letter of Intent with Polish Firm for UH-1Y, AH-1Z". Rotor and Wing International. 23 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2017. 
  40. ^ Grevatt, Jon (10 Ekim 2017). "Thailand plans combat helicopter acquisition". IHS Jane's 360. 10 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2017. 
  41. ^ "Bahrain – AH-lZ Attack Helicopters". US DSCA. 27 Nisan 2018. 30 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2018. 
  42. ^ Morrison, Murdo (15 Kasım 2018). "Bahrain confirms purchase of 12 AH-1Z Vipers". Flight Global. Bahrain. 15 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2018. 
  43. ^ "Philippines – AH-1Z Attack Helicopters and Related Equipment and Support | Defense Security Cooperation Agency". 1 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  44. ^ "Philippines – Apache AH-64E Attack Helicopters and Related Equipment and Support | Defense Security Cooperation Agency". 1 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  45. ^ Defense News
  46. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; Hoyle 1122 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  47. ^ Parsons, Dan (16 Aralık 2019). "Czech H-1 deal will keep Bell's production line open at least through 2024". verticalmag.com. 16 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  48. ^ Bahounkova, Petra (18 Ağustos 2022). "Černochová: Spojené státy dají Česku zdarma osm vrtulníků". Czech Television. 24 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2024. 
  49. ^ "US DoD confirms Nigerian AH-1Z buy". 4 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  50. ^ "Grâce au Nigéria l'Afrique s'ouvre au Bell AH-1Z Viper". 4 Ocak 2024. 4 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  51. ^ "Slovakia gets U.S. helicopter offer after sending jets to Ukraine". Reuters. 22 Mart 2023. 22 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2023. 
  52. ^ "US approves Viper attack helicopters for Slovakia". Default (İngilizce). 1 Ağustos 2024. 1 Ağustos 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2024. 
  53. ^ Hoyle2024-08-02T09:32:00+01:00, Craig. "Slovakia advances on $600m AH-1Z attack helicopter acquisition". Flight Global (İngilizce). 2 Ağustos 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2024. 
  54. ^ "Bell Delivered Final AH-1Z Viper to USMC". Navalnews.com. 2 Kasım 2022. 2 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2023. 
  55. ^ BAE’s APKWS rockets integrated on Bell’s new Model 407GT 1 Ağustos 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. – Flightglobal.com, March 5, 2013
  56. ^ Bell's Venom and Viper helos court foreign sales interest 19 Ekim 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. – Flightglobal.com, 20 May 2016
  57. ^ Trevithick, Joseph. "Upgraded Old Cobra Gunships Offer Big Capabilities Without The Price Tag" 18 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. The Drive, War Zone blog, 4 Haziran 2018.