Clostridioides difficile

Yıllardır ilgi ve araştırmalara konu olan Clostridioides difficile konusunu bu yazımızda detaylı bir şekilde inceleyip analiz edeceğiz. Clostridioides difficile, bilimden siyasete, kültür ve genel olarak toplum dahil olmak üzere çeşitli alan ve alanlarda tartışmalara yol açan bir konudur. On yıllar boyunca Clostridioides difficile gelişti ve yeni boyutlar kazandı; bu da onun etkilerini ve sonuçlarını anlama konusunda sürekli ilgi uyandırdı. Bu anlamda, Clostridioides difficile ile ilgili çeşitli bakış açılarını ve yaklaşımları eleştirel bir şekilde incelemek, bu konu etrafında anlayışımızı derinleştirmek ve yapıcı bir tartışma yaratmak açısından çok önemlidir.

Bu madde bakteri hakkındadır. Hastalık için Clostridioides difficile enfeksiyonu sayfasına bakınız.
Clostridioides difficile
C. difficile kolonileri bir kan agar plakası üzerinde
Bakterinin elektron mikrografı
Biyolojik sınıflandırma Bu sınıflandırmayı düzenle
Üst âlem: Bacteria
Şube: Firmicutes
Sınıf: Clostridia
Takım: Clostridiales
Familya: Peptostreptococcaceae
Cins: Clostridioides
Tür: Clostridioides difficile
[1]
İkili adlandırma
Clostridioides difficile
(Hall & O'Toole, 1935) Lawson & Rainey, 2016
Sinonimler
  • Bacillus difficilis Hall & O'Toole, 1935[2]
  • Clostridium difficile (Hall & O'Toole, 1935) Prévot, 1938[3]
  • Peptoclostridium difficile [4]

Clostridioides difficile (sin. Clostridium difficile) ciddi ishal enfeksiyonlarına neden olduğu bilinen bir bakteridir ve kolon kanserine de neden olabilir.[5][6] C. difficile veya C. diff olarak da bilinir ve spor oluşturan Gram-pozitif bir bakteri türüdür.[7] Clostridioides türleri anaerobik, hareketli bakterilerdir, doğada her yerde bulunurlar ve özellikle toprakta yaygındırlar. Vejetatif hücreleri çubuk şeklinde, pleomorfiktir ve çiftler ya da kısa zincirler halinde bulunur. Mikroskop altında, terminal uçlarında bir çıkıntıya sahip (subterminal sporlar oluşturur) uzun, düzensiz (genellikle tambur çubuğu veya iğ şeklinde) hücreler olarak görünürler. Gram boyama altında, C. difficile hücreleri Gram-pozitiftir ve oksijen yokluğunda insan vücut sıcaklığında kanlı agarda optimum büyüme gösterir. C. difficile katalaz- ve süperoksit dismutaz-negatiftir ve üç tip toksin üretir: enterotoksin A, sitotoksin B ve Clostridioides difficile transferaz.[8] Stres koşulları altında bakteri, aktif bakterilerin tolere edemediği aşırı koşulları tolere edebilen sporlar üretir.[9]

Clostridioides difficile yeni ortaya çıkan önemli bir insan patojenidir; CDC'ye göre 2017 yılında ABD'de hastanede yatan hastalarda 223.900 vaka ve 12.800 ölüm görülmüştür.[10] C. difficile yaygın olarak hastane ve antibiyotik ilişkili bir patojen olarak bilinse de enfeksiyonların en fazla üçte biri hastanelerdeki enfekte bir kişiden bulaşmaya bağlanabilir[11] ve sadece az sayıda antibiyotik, vankomisin, klindamisin, florokinolonlar ve sefalosporinler gibi yüksek C. difficile enfeksiyonu (CDI) gelişme riski ile doğrudan ilişkilidir.[12][13][14] Enfeksiyonların büyük çoğunluğu hastane dışında edinilmektedir ve antibiyotiklerin çoğu, dışkı yumuşatıcıları kullanmak ve lavman yaptırmak gibi antibiyotik olmayan birçok risk faktörüne benzer şekilde yüksek enfeksiyon riskine sahiptir.[15]

Clostridioides difficile insan kolonunda hastalığa neden olmadan da yerleşebilir.[16] İlk tahminler C. difficile'nin yetişkin nüfusun %2-5'inde mevcut olduğunu gösterse de[9] daha yeni araştırmalar kolonizasyonun gıda zehirlenmesi veya aşırı laksatif kullanımı gibi ilgisiz ishalli hastalık öyküsüyle yakından ilişkili olduğunu göstermektedir.[17] Gastrointestinal rahatsızlık öyküsü olmayan bireylerin asemptomatik taşıyıcı olmaları pek olası görünmemektedir. Bu taşıyıcıların önemli bir enfeksiyon rezervuarı olduğu düşünülmektedir.[18]

Taksonomi

Tür, 2016 yılında Clostridium cinsinden Clostridioides cinsine aktarılmış ve böylece Clostridioides difficile binom adı verilmiştir.[19][20][21] Bu yeni isim, bu tür ile Clostridium cinsi üyeleri arasındaki taksonomik farklılıkları yansıtırken, yaygın adı C. diff olarak korunmuştur.[20] 2018 itibarıyla, bu yeni cinsteki diğer tek tür Clostridioides mangenotii'dir (eski adıyla Clostridium mangenotii).[22]

İnsan patojeni

Patojenik C. difficile suşları birden fazla toksin üretir.[23] En iyi karakterize edilenler enterotoksin (C. difficile toksin A) ve sitotoksindir (C. difficile toksin B), her ikisi de enfekte hastalarda ishal ve inflamasyona (C. difficile koliti) neden olabilir, ancak bunların göreceli katkıları tartışmalıdır. İshal, birkaç günlük bağırsak sıvısı kaybından, kolonda yoğun iltihaplanma ve bağırsak mukozal yüzeyinde psödomembran oluşumu ile ilişkili hayatı tehdit eden psödomembranöz kolite kadar değişebilir.[9] Bu durum, hastayı kolon perforasyonu, sepsis ve şok riski altına sokabilecek ciddi bir kolon distansiyonu şekli olan toksik megakolona ilerleyebilir. Toksin A ve B, GTPazların Rho ailesini hedef alan ve inaktive eden glukoziltransferazlardır. Toksin B (sitotoksin), düşük moleküler kütleli GTP bağlayıcı Rho proteinlerinin ADP-ribozilasyonundaki azalma ile ilişkili bir mekanizma ile aktin depolimerizasyonunu indükler.[24] Ayrıca ikili bir toksin (AB toksini) vardır, ancak hastalıktaki rolü tam olarak anlaşılamamıştır.[25]

Ek virülans faktörleri arasında insan kolon hücrelerine bağlanmaya aracılık eden bir yapışma faktörü ve bir hyaluronidaz bulunmaktadır.[26] Bakteri ayrıca çevresindeki diğer mikropların büyümesini engelleyen ve normal insan bağırsak florasına üstün gelmesini sağlayan kimyasal para-kresol üretir.[27]

Antimikrobiyal direnç

C. diff enfeksiyonlarının antibiyotik tedavisi, hem antibiyotik direnci hem de bakterinin fizyolojik faktörleri (spor oluşumu, psödomembranın koruyucu etkileri) nedeniyle zor olabilir.[9] Kuzey Amerika'da coğrafi olarak dağınık salgınlara neden olduğu söylenen, siprofloksasin ve levofloksasin gibi florokinolon antibiyotiklere dirençli yeni, oldukça toksik bir C. difficile türünün ortaya çıkışı 2005 yılında rapor edilmiştir.[28] Atlanta'daki ABD Hastalık Kontrol Merkezleri, virülans, antibiyotik direnci ya da her ikisine birden sahip bir salgın türünün ortaya çıkabileceği konusunda uyarıda bulunmuştur.[29] CDI tedavisinde ilk tercih edilen antimikrobiyal ilaç olan metronidazol gibi diğer antibiyotiklere karşı direnç, klinik izolatların %12'sine kadarında gözlenmiştir, bu nedenle çeşitli antibiyotiklerle tedavi devam ettikçe, C. difficile popülasyonlarında daha çeşitli ve daha güçlü dirençler gelişmeye devam edecek ve etkili tedavi girişimlerini daha da karmaşık hale getirecektir.[30]

C. difficile sporları yüksek konsantrasyonlarda çamaşır suyu da dahil olmak üzere birçok dezenfektana direnç gösterdiğinden,[31] hastanelerdeki yüzeylerin dezenfekte edilmesi de zor olabilir.[32]

Bulaşma

Enfekte hasta dışkı örneği süspansiyonundan diğer mikrofloralar arasında Gram boyalı C. diff

Clostridioides difficile, insan veya hayvandan insana fekal-oral yolla bulaşır ve dışkı ile atılır. Organizma, alkol bazlı el temizleyicileri veya rutin yüzey temizliği ile öldürülemeyen ısıya dayanıklı, havaya toleranslı sporlar oluşturur, böylece bu sporlar klinik ortamlarda uzun süre hayatta kalır.[33] Dışkı ile kontamine olan herhangi bir yüzey, cihaz veya malzeme (örneğin tuvaletler, banyo küvetleri ve elektronik rektal termometreler) C. difficile sporları için bir rezervuar görevi görebilir ve C. difficile sporları yüzeylerde uzun süre yaşayabilir.[34] Bu nedenle bakteri neredeyse her yüzeyden kültürlenebilir. Sporlar yutulduktan sonra, asit dirençleri mideden zarar görmeden geçmelerini sağlar. Safra asitlerine maruz kaldıklarında çimlenir ve kolonda vejetatif hücreler halinde çoğalırlar. Sonuç olarak, Dünya Sağlık Örgütü sporların yayılmasını sınırlamak için alkol solüsyonlarına ek olarak sabun kullanılmasını savunmaktadır.[35] C. diffiicile'nin DNA metiltransferaz CamA'sının inaktivasyonundan sonra sporlanmanın önemli ölçüde azaldığı gösterilmiştir,[36] bu da bu bakteriyi spesifik bir şekilde inhibe edebilecek bir ilaç geliştirme olasılığını artırmaktadır.

Kolonizasyona yatkınlık gıda zehirlenmesi, Crohn hastalığı veya müshil kullanımı gibi ishalli hastalıklar tarafından tetikleniyor gibi görünmektedir; C. difficile sporlarına maruz kalan ishalli hastalık öyküsü olmayan kişiler mutlaka taşıyıcı olmayacaktır.[17] İnsanlar C. difficile tarafından kolonize edildikten sonra, yıllarca taşıyıcı olarak kalırlar, ancak C. difficile'nin günlük bolluğu önemli ölçüde dalgalanır - tespit sınırının altında olmaktan bir günden diğerine yüksek seviyelerde dökülmeye kadar dalgalanır. Taşıyıcılardaki GI rahatsızlıklarının, bulaşma için önemli bir faktör olabilecek artan dökülme dönemlerini tetiklediği görülmektedir.[kaynak belirtilmeli]

Konak aralığı

Clostridioides difficile domuzları, buzağıları ve insanları enfekte eder ve toprak, evcil hayvan ve insan dışkısı, kanalizasyon, insan bağırsak sistemi ve perakende etten oluşan doğal bir rezervuarda yaşar.[37]

2015 yılında CDC tarafından yapılan bir çalışmada C. diff'in 2011 yılında neredeyse yarım milyon Amerikalıyı etkilediği ve 29.000 kişinin ölümüne neden olduğu tahmin edilmiştir. Çalışma, vakaların %40'ının bakım evlerinde veya toplum sağlığı ortamlarında, %24'ünün ise hastanelerde başladığını tahmin etmektedir.[38]

Clostridioides difficile insan sindirim sisteminde yaygındır. Bununla birlikte, zayıf bir rakiptir ve sindirim sistemindeki diğer bakteriler tarafından besin maddeleri için genellikle geride bırakılır. Sonuç olarak, C. difficile yönetilebilir bir sayıda tutulur. Bir antibiyotiğin aniden verilmesi mikrobiyomu bozarsa, C. difficile rakiplerinin çoğunun öldürülmesinin bir sonucu olarak büyüyebilir. Kuluçka süresi 5-10 gündür ve antibiyotik ilişkili ishal için antibiyotik tedavisini takiben 1 gün ile haftalar arasında değişir. Ayrıca, küçük çocuklarda yüksek toksin seviyelerine sahip C. difficile taşıyıcılığı yaygındır, ancak hastalık nadirdir. Toksinlerden birinin ya da her ikisinin birden üretilmesi semptomların ortaya çıkması için her zaman yeterli değildir.[39]

Belirtiler ve semptomlar

C. difficile enfeksiyonunun belirtileri arasında ishal (günde en az üç gevşek bağırsak hareketi), dehidrasyon, şiddetli olabilen karın ağrısı, iştah kaybı ve mide bulantısı yer alır.[40]

Patofizyoloji

C. difficile oral-fekal yolla bulaşır ve çoğu sporlar yoluyla çoğalır. Bu sporların çimlenmesi, germinant reseptör CspC tarafından algılanan taurocholate gibi karaciğerdeki birincil safra asitlerini algılama yeteneğine bağlıdır. İkincil safra asitleri kolondaki bu süreçleri engelleyebilir. Sporlar, konakçı mikrobiyotasında antibiyotik kaynaklı değişimlerle büyüyebilir ve bağırsakta kolonize olabilir. C. difficile, kolon mukozasını bozmak için CWp84 gibi mukolitik enzimler salgılar. Bu sporlar aynı zamanda kolon hücrelerine de yapışabilmektedir. Ayrıca C. difficile, siklik-di-GMP tarafından düzenlenen bir süreç olan hareketli ve hareketsiz fazlar arasında geçiş yapabilen hareketli bir bakteridir. Bunun da ötesinde, C. difficile biyofilm oluşturma ve hücreden hücreye sinyal verme yeteneğine sahiptir.[41] C. difficile genellikle sağlık çalışanlarının elleri aracılığıyla diğer hastalardan veya genel hastane ortamından aktarılır ve patojenin yutulmasıyla edinilir. Sporlar mide asiditesine direnç gösterir ve ince bağırsakta vejetatif formlarına dönüşürler. C. difficile, asemptomatik olmaktan şiddetli kolit ve ölüme kadar geniş bir yelpazede klinik belirtiler gösterebilir.[42] Bu nedenle, C. difficile ABD'de en yaygın görülen sağlık hizmeti enfeksiyonudur ve ciddi sağlık riskleri ve önemli bakım maliyetleri oluşturmaktadır.[43]

Konak bağışıklık tepkisi

C. difficile'nin salgıladığı A (TcdA) ve B (TcdB) toksinleri, antikorlar ve T hücreleri tarafından tanınan immünojenik antijenler içerir. Bununla birlikte, anti-TcdA ve -TcdB IgG antikorlarının seviyeleri sağlıklı bireyleri C. difficile enfeksiyonu olan hastalardan ayırt edememiştir, bu da sınırlı klinik kullanıma sahip oldukları anlamına gelmektedir.[44][45] Yakın zamanda yapılan çalışmalar, bu toksinlerin aynı zamanda yardımcı CD4+ T hücreleri tarafından, ağırlıklı olarak da sağlıklı bir bağırsak ortamının sürdürülmesinde önemli olan Th17 yardımcı hücreleri tarafından tanındığını göstermiştir, ancak şiddetli enfeksiyonu olan hastalarda bu hücreler bozulmuştur.[46] İlginç bir şekilde, şiddetli C. difficile enfeksiyonu olan bireyler, hafif enfeksiyonu olanlara kıyasla önemli ölçüde daha fazla toksine özgü T hücresine sahipti, bu da T hücrelerinin bu enfeksiyonla mücadelede önemli bir rol oynadığını göstermektedir. Bu bağışıklık tepkisi mikroRNA ifadesini daha da düzensizleştirebilir.[47] Bu durum, ağır hastalığı olan hastaların fekal mikrobiyota naklini takiben toksine özgü Th17 hücrelerinin ve mikroRNA ekspresyonunun iyileşmesiyle daha da kanıtlanmıştır.[47][48] Yeni bulgular, interlökin-10 kaybının, bir konağın C.difficile enfeksiyonuna verdiği yanıtta önemli olduğu tespit edilen daha yüksek interlökin-22 seviyelerine karşılık geldiğini göstermektedir. Dolayısıyla, IL-10 eksikliği konağın patojene karşı savunmasını artırabilir. Bu, tedaviler için gelecekteki araştırmalarda özellikle ilgi çekici olabilir.[49]

Tanı

Kötü kokulu ishal nedeniyle genellikle C. difficile enfeksiyonundan şüphelenilir, ancak bu durum hastada CDI olup olmadığını doğrulamaz. Bir CDI'yı doğrulamak için, bir sitotoksin tahlili dışkı eluatında hücrenin toksin B (ToxB) sitotoksisitesini tespit eder. C. difficile toksininin varlığı, anti-toksin antikorlarının sitotoksik etkiyi nötralize etmesiyle doğrulanır. C. difficile suşları sitotoksin tahlili yapılmadan önce de kültürlenebilir. Bu kültürler toksin üretebilen C. difficile suşunu tespit eder.[50] Bununla birlikte, bu enzim immünoassayleri hızlı geri dönüşleri, düşük maliyetleri ve basitlikleri nedeniyle daha yaygın olarak kullanılmaktadır. Ayrıca, toksijenik dışkı kültürlerine göre daha düşük hassasiyet gösterirler. PCR testleri, toksijenik dışkı kültürüne göre daha kısa bir geri dönüş süresine ve daha yüksek bir hassasiyet aralığına sahiptir. PCR tabanlı bir tahlil kullanmak, asemptomatik hastaların tespit edilmesini önlemeye yardımcı olur.[42]

Tedavi

Semptomlar başladığında antibiyotik tedavisi gören hastalar mümkünse antibiyotik almayı bırakmalıdır. Antibiyotik tedavisine verilen bu ara bazen semptomların kendiliğinden düzelmesine yol açabilir. Geniş spektrumlu antibiyotiklerin kesilmesine yanıt vermeyen hastaların C. difficile sporlarını öldürebilen antibiyotiklerle tedavi edilmesi gerekecektir. Birincil enfeksiyonlar tipik olarak vankomisin ile tedavi edilir ve normal dozaj her 6 saatte bir 125 mg'dır.[51] Vankomisin rejimi, daha yüksek etkinliği, güvenlik profili ve daha düşük nüks oranları nedeniyle geleneksel metronidazol kullanımının yerini almıştır. Vankomisini tolere edemeyen hastalarda, fidaksomisin benzer etkinlik ve vankomisine göre daha düşük nüks oranlarıyla kabul edilebilir bir seçenektir.[52] Fulminan CDI vakalarında, parenteral metronidazol artı oral vankomisin veya fidaksomisin ile adjuvan tedavi önerilmektedir.[53]

Metronidazol veya vankomisin ile primer enfeksiyon tedavisini başarıyla tamamlayan hastaların yaklaşık %15-30'unda nüks görülecektir.[54] Bu hastaların yaklaşık %40'ı tekrarlayan C. difficile enfeksiyonu geçirmeye devam edecektir. C. difficile'nin ilk nüksetmesi genellikle birincil enfeksiyonu tedavi etmek için kullanılan antibiyotikle tedavi edilir. Sonraki enfeksiyonlar metronidazol ile tedavi edilmemelidir. Bazen, 10 günlük standart bir oral vankomisin kürü işe yaramayacaktır. Bu durumlarda, vankomisinin azaltılması tercih edilen tedavidir. Hastalar enfeksiyonun ciddiyetine bağlı olarak 3 aya kadar bir süre boyunca azalan dozlarda vankomisin alırlar.[40]

C. difficile'nin sonraki her nüksetmesi, önceki enfeksiyonlardan daha şiddetli olma eğilimindedir. Probiyotiklerle, özellikle de Saccharomyces boulardii ile desteklenen vankomisin ile uzun süreli tedavi daha yüksek bir başarı oranı ile ilişkilidir.[55]

Üç nüksetmeden sonra hastalar dar spektrumlu bir antibiyotik olan oral fidaksomisin ile tedavi edilebilir. Olağan dozaj 10 gün boyunca günde iki kez 200 mg'dır. Fidaksomisinin şiddetli CDI için vankomisinden daha üstün olduğu düşünülmektedir.[56] Fidaksomicin ile tedavinin en büyük dezavantajı ilaç maliyetidir. 10 günlük bir kür 3500 ABD dolarına kadar mal olabilir.[kaynak belirtilmeli] Bir hasta kötüleşiyorsa veya ciddi komplike hastalığa ilerliyorsa, intravenöz tigesiklin eklenmesi dikkate alınmalıdır.[57][58] Nüks riski yüksek olan hastalar, monoklonal antikor bezlotoksumabın standart tedaviye eklenmesinden de fayda görebilirler.[59]

Geleneksel antibiyotik tedavisine yanıt vermeyen hastalar fekal mikrobiyota nakli (FMT) için uygun olabilir. Sağlık hizmeti sağlayıcıları, sağlıklı bir kişiden alınan dışkıyı tekrarlayan CDI'lı bir hastanın kolonuna aktarabilir. Bu işlem, yaklaşık %93 iyileşme oranıyla şiddetli CDI için en başarılı tedavidir. Dışkı naklinin çocuklar ve genç yetişkinler için de etkili ve güvenli bir tedavi seçeneği olduğu görülmüştür.[60] FMT ile tedavi edilen hastalarda CDI nüks oranları genellikle düşüktür, yaklaşık %19'dur, bu da kronik CDI vakalarının tedavisinde çok etkili olmasını sağlar. Bununla birlikte, bazı vakalarda inflamatuar bağırsak hastalığının alevlenmesi tedavinin olası bir yan etkisidir.[61] Mikrobiyota temelli tedavilerin enfeksiyonu temizlemedeki başarısı değerlendirilirken konakçı bağışıklık sisteminin durumu önemlidir.[62] FMT'nin uzun vadeli etkileri bilinmemektedir, çünkü prosedür sadece 2013'ten beri tekrarlayan CDI için FDA onaylıdır ve nispeten az sayıda prosedür gerçekleştirilmiştir. Transplantasyon bir seçenek değilse kolonun enfekte olmuş kısmının çıkarılması CDI'yı tedavi edebilir.[40][56]

C. difficile nüksünün öngörülmesi büyük ilgi görmüştür, ancak önemli ölçüde ilişkili risk faktörleri konusunda fikir birliği sağlanamamıştır.[63]

Korunma

C. difficile enfeksiyonu, sindirim ve aside dirençli sporlar yoluyla fekal-oral yolla yayılır. Sağlık çalışanlarının ellerini sabun ve ılık suyla iyice yıkamasını içeren uygun el hijyeni, sporların uzaklaştırılması için hayati önem taşımaktadır. Ayrıca, akut ishali olan hastaların izole edilmesi sporların hastane içinde yayılmasını önleyebilir.[64] CDI'ları önlemenin bir başka yolu da C. difficile hastalarıyla etkileşime girerken kişisel koruyucu ekipman kullanmaktır. Ayrıca, hasta odalarında günlük çevresel sporisidal dezenfeksiyon ile CDI bulaşması önlenebilir. Ayrıca, antibiyotik tedavisinin süresinin kısaltılması da hastanelerdeki CDI oranlarını düşürmektedir.[65]

Suşlar

2005 yılında moleküler analiz, restriksiyon endonükleaz analizi ile grup BI, darbeli alan jel elektroforezi ile Kuzey Amerika darbe alan tipi NAP1 ve ribotip 027 olarak karakterize edilen C. difficile suş tipinin tanımlanmasını sağlamıştır; farklı terminoloji epidemiyolojik tiplendirme için kullanılan baskın teknikleri yansıtmaktadır. Bu suş C. difficile BI/NAP1/027 olarak adlandırılmaktadır.[50]

2016 yılı itibarıyla, British Columbia'nın bazı bölgelerinde NAP1 suşunun yerini yeni suşlar almıştır. Bu yeni suşlar arasında NAP2 ve NAP4 ve NAP tanımına sahip olmayan bazı suşlar bulunmaktadır. Bu yeni suşların sıklığı, incelenen bir bölgede 2008'den 2013'e kadar artmış ve başlangıçta daha yaygın ve tanınabilir olan NAP1 bakterilerinin yerini almıştır.[66]

İki suş, RT078 ve RT027 ribotipleri, düşük konsantrasyonlarda trehaloz şekeriyle yaşayabilir; her iki suş da 2000'lerin başında trehalozun bir gıda katkı maddesi olarak piyasaya sürülmesinden sonra daha yaygın hale gelmiş ve böylece diyetle trehaloz alımı artmıştır.[67]

Genom

Genomik bilgi
NCBI genom kimliği535
Ploitlikhaploid
Genom boyutu4.3 Mb
Kromozom sayısı1
Tamamlanma yılı2005

Bir C. difficile suşunun ilk tam genom dizisi 2005 yılında İngiltere'deki Sanger Enstitüsü tarafından yayınlanmıştır. Bu, 1982 yılında İsviçre'de izole edilen virülan ve çoklu ilaca dirençli bir tür olan 630 türüne aitti. Sanger Enstitüsündeki bilim insanları, 454 Life Sciences ve Illumina'nın yeni nesil dizileme teknolojilerini kullanarak yaklaşık 30 C. difficile izolatının genomlarını diziledi.[68]

Montreal'deki McGill Üniversitesindeki araştırmacılar 2005 yılında ultra yüksek verimli dizileme teknolojisini kullanarak son derece virülan Quebec C. difficile türünün genomunu diziledi. Testler, dizileme için parçalara ayrılmış olan bakteri genomunun 400.000 DNA paralel dizileme reaksiyonunun yapılmasını içeriyordu. Bu diziler, tam bir genom dizisi oluşturmak için hesaplamalı olarak birleştirildi.[28][69]

2012 yılında Oxford Üniversitesindeki bilim insanları, Illumina'nın yeni nesil dizileme teknolojilerini kullanarak Oxfordshire'da dört yıl boyunca ortaya çıkan 486 vakadan C. difficile genomlarını diziledi.[70]

Epigenom

Clostridioides difficile, çoğunluğu 6mA tipine ait olmak üzere şimdiye kadar bildirilen 17 yüksek kaliteli metilasyon motifi ile oldukça çeşitli bir epigenoma sahiptir. Bu motiflerden biri olan CAAAAA'daki metilasyonun, C. difficile hastalığının bulaşmasında önemli bir adım olan sporülasyonun yanı sıra hücre uzunluğu, biyofilm oluşumu ve konak kolonizasyonunu etkilediği gösterilmiştir.[36]

Bakteriyofaj

C. difficile'den genom büyüklüğü yaklaşık 30 ila yaklaşık 60 kbp arasında değişen, çoğunlukla ılıman en az sekiz bakteriyofaj izole edilmiştir.[71] Hem çevresel hem de klinik olarak türetilmiş C. difficile suşları çeşitli ve yaygın bir dizi profaj taşımaktadır.[71]

Kaynakça

  1. ^ "Species: Clostridioides difficile". lpsn.dsmz.de (İngilizce). Erişim tarihi: 2024-09-08. 
  2. ^ Hall IC, O'toole E (1935). "Intestinal flora in new-born infants: with a description of a new pathogenic anaerobe, Bacillus difficilis". American Journal of Diseases of Children. 49 (2). ss. 390-402. doi:10.1001/archpedi.1935.01970020105010. 
  3. ^ Prévot AR (1938). "Études de systématique bactérienne. IV. Critique de la conception actuelle du genre Clostridium". Annales de l'Institut Pasteur. 61 (1). s. 84. 28 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2018. 
  4. ^ Page Species: Clostridioides difficile on "LPSN - List of Prokaryotic names with Standing in Nomenclature". Deutsche Sammlung von Mikroorganismen und Zellkulturen. 8 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2022. 
  5. ^ Drewes JL, Chen J, Markham NO, Knippel RJ, Domingue JC, Tam AJ, Chan JL, Kim L, McMann M, Stevens C, Dejea CM, Tomkovich S, Michel J, White JR, Mohammad F, Campodónico VL, Heiser CN, Wu X, Wu S, Ding H, Simner P, Carroll K, Shrubsole MJ, Anders RA, Walk ST, Jobin C, Wan F, Coffey RJ, Housseau F, Lau KS, Sears CL (August 2022). "Human Colon Cancer-Derived Clostridioides difficile Strains Drive Colonic Tumorigenesis in Mice". Cancer Discovery. 12 (8). ss. 1873-1885. doi:10.1158/2159-8290.CD-21-1273. PMC 9357196 $2. PMID 35678528. 
  6. ^ "Johns Hopkins Doctors Discover That a Common Infection May Cause Cancer". 24 Ağustos 2022. 26 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2022. 
  7. ^ Moreno MA, Furtner F, Rivara FP (June 2013). "Clostridium difficile: a cause of diarrhea in children". JAMA Pediatrics. 167 (6). s. 592. doi:10.1001/jamapediatrics.2013.2551. PMID 23733223. 
  8. ^ Kordus SL, Thomas AK, Lacy DB (May 2022). "Clostridioides difficile toxins: mechanisms of action and antitoxin therapeutics". Nature Reviews. Microbiology. 20 (5). ss. 285-298. doi:10.1038/s41579-021-00660-2. PMC 9018519 $2. PMID 34837014. 
  9. ^ a b c d Ryan KJ, Ray CG, (Ed.) (2004). Sherris Medical Microbiology. 4th. McGraw Hill. ss. 322-4. ISBN 978-0-8385-8529-0. 
  10. ^ "Clostridioides difficile Infection | HAI | CDC". www.cdc.gov (İngilizce). 2 Ocak 2020. 8 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2020. 
  11. ^ Eyre DW, Cule ML, Wilson DJ, Griffiths D, Vaughan A, O'Connor L, Ip CL, Golubchik T, Batty EM, Finney JM, Wyllie DH, Didelot X, Piazza P, Bowden R, Dingle KE, Harding RM, Crook DW, Wilcox MH, Peto TE, Walker AS (September 2013). "Diverse sources of C. difficile infection identified on whole-genome sequencing". The New England Journal of Medicine. 369 (13). ss. 1195-1205. doi:10.1056/NEJMoa1216064. PMC 3868928 $2. PMID 24066741. 
  12. ^ Guh AY, Adkins SH, Li Q, Bulens SN, Farley MM, Smith Z, Holzbauer SM, Whitten T, Phipps EC, Hancock EB, Dumyati G, Concannon C, Kainer MA, Rue B, Lyons C, Olson DM, Wilson L, Perlmutter R, Winston LG, Parker E, Bamberg W, Beldavs ZG, Ocampo V, Karlsson M, Gerding DN, McDonald LC (1 Ekim 2017). "Risk Factors for Community-Associated Clostridium difficile Infection in Adults: A Case-Control Study". Open Forum Infectious Diseases. 4 (4). ss. ofx171. doi:10.1093/ofid/ofx171. PMC 5903408 $2. PMID 29732377. 
  13. ^ Brown KA, Khanafer N, Daneman N, Fisman DN (May 2013). "Meta-analysis of antibiotics and the risk of community-associated Clostridium difficile infection". Antimicrobial Agents and Chemotherapy. 57 (5). ss. 2326-2332. doi:10.1128/AAC.02176-12. PMC 3632900 $2. PMID 23478961. 
  14. ^ Rafey A, Jahan S, Farooq U, Akhtar F, Irshad M, Nizamuddin S, Parveen A (May 2023). "Antibiotics Associated With Clostridium difficile Infection". Cureus. 15 (5). ss. e39029. doi:10.7759/cureus.39029. PMC 10266117 $2. PMID 37323360. 
  15. ^ McFarland LV, Surawicz CM, Stamm WE (September 1990). "Risk factors for Clostridium difficile carriage and C. difficile-associated diarrhea in a cohort of hospitalized patients". The Journal of Infectious Diseases. 162 (3). ss. 678-684. doi:10.1093/infdis/162.3.678. PMID 2387993. 
  16. ^ McFarland LV, Mulligan ME, Kwok RY, Stamm WE (January 1989). "Nosocomial acquisition of Clostridium difficile infection". The New England Journal of Medicine. 320 (4). ss. 204-210. doi:10.1056/NEJM198901263200402. PMID 2911306. 
  17. ^ a b VanInsberghe D, Elsherbini JA, Varian B, Poutahidis T, Erdman S, Polz MF (April 2020). "Diarrhoeal events can trigger long-term Clostridium difficile colonization with recurrent blooms". Nature Microbiology. 5 (4). ss. 642-650. doi:10.1038/s41564-020-0668-2. PMID 32042128. 
  18. ^ Eyre DW, Griffiths D, Vaughan A, Golubchik T, Acharya M, O'Connor L, Crook DW, Walker AS, Peto TE (12 Kasım 2013). Chang YF (Ed.). "Asymptomatic Clostridium difficile colonisation and onward transmission". PLOS ONE. 8 (11). ss. e78445. Bibcode:2013PLoSO...878445E. doi:10.1371/journal.pone.0078445. PMC 3827041 $2. PMID 24265690. 
  19. ^ Oren A, Garrity GM (September 2017). "List of new names and new combinations previously effectively, but not validly, published". International Journal of Systematic and Evolutionary Microbiology. 67 (9). ss. 3140-3143. doi:10.1099/ijsem.0.002278. PMC 5817221 $2. PMID 28891789. 
  20. ^ a b Lawson PA, Citron DM, Tyrrell KL, Finegold SM (August 2016). "Reclassification of Clostridium difficile as Clostridioides difficile (Hall and O'Toole 1935) Prévot 1938". Anaerobe. Cilt 40. ss. 95-99. doi:10.1016/j.anaerobe.2016.06.008. PMID 27370902. 
  21. ^ Zhu D, Sorg JA, Sun X (2018). "Clostridioides difficile Biology: Sporulation, Germination, and Corresponding Therapies for C. difficile Infection". Frontiers in Cellular and Infection Microbiology. Cilt 8. s. 29. doi:10.3389/fcimb.2018.00029. PMC 5809512 $2. PMID 29473021. 
  22. ^ Galperin MY, Brover V, Tolstoy I, Yutin N (December 2016). "Phylogenomic analysis of the family Peptostreptococcaceae (Clostridium cluster XI) and proposal for reclassification of Clostridium litorale (Fendrich et al. 1991) and Eubacterium acidaminophilum (Zindel et al. 1989) as Peptoclostridium litorale gen. nov. comb. nov. and Peptoclostridium acidaminophilum comb. nov". International Journal of Systematic and Evolutionary Microbiology. 66 (12). ss. 5506-5513. doi:10.1099/ijsem.0.001548. PMC 5244501 $2. PMID 27902180. 
  23. ^ Di Bella S, Ascenzi P, Siarakas S, Petrosillo N, di Masi A (May 2016). "Clostridium difficile Toxins A and B: Insights into Pathogenic Properties and Extraintestinal Effects". Toxins. 8 (5). s. 134. doi:10.3390/toxins8050134. PMC 4885049 $2. PMID 27153087. 
  24. ^ Just I, Selzer J, von Eichel-Streiber C, Aktories K (March 1995). "The low molecular mass GTP-binding protein Rho is affected by toxin A from Clostridium difficile". The Journal of Clinical Investigation. 95 (3). ss. 1026-1031. doi:10.1172/JCI117747. PMC 441436 $2. PMID 7883950. 
  25. ^ Barth H, Aktories K, Popoff MR, Stiles BG (September 2004). "Binary bacterial toxins: biochemistry, biology, and applications of common Clostridium and Bacillus proteins". Microbiology and Molecular Biology Reviews. 68 (3). ss. 373-402, table of contents. doi:10.1128/MMBR.68.3.373-402.2004. PMC 515256 $2. PMID 15353562. 
  26. ^
  27. ^ "The chemical weapon that helps bacterium wreak havoc in the gut". Nature. 561 (7723). 14 Eylül 2018. s. 288. Bibcode:2018Natur.561S.288.. doi:10.1038/d41586-018-06650-4. 28 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2018. 
  28. ^ a b Loo VG, Poirier L, Miller MA, Oughton M, Libman MD, Michaud S, Bourgault AM, Nguyen T, Frenette C, Kelly M, Vibien A, Brassard P, Fenn S, Dewar K, Hudson TJ, Horn R, René P, Monczak Y, Dascal A (December 2005). "A predominantly clonal multi-institutional outbreak of Clostridium difficile-associated diarrhea with high morbidity and mortality". The New England Journal of Medicine. 353 (23). ss. 2442-2449. doi:10.1056/NEJMoa051639. PMID 16322602. 
  29. ^ McDonald LC (August 2005). "Clostridium difficile: responding to a new threat from an old enemy". Infection Control and Hospital Epidemiology. 26 (8). ss. 672-675. doi:10.1086/502600. PMID 16156321. 
  30. ^ Banawas SS (21 Şubat 2018). "Clostridium difficile Infections: A Global Overview of Drug Sensitivity and Resistance Mechanisms". BioMed Research International. Cilt 2018. s. 8414257. doi:10.1155/2018/8414257. PMC 5841113 $2. PMID 29682562. 
  31. ^ "Bleach does not kill common superbug, study finds". BBC News. 22 Kasım 2023. 22 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2023. 
  32. ^ Rashid T, Haghighi F, Hasan I, Bassères E, Alam MJ, Sharma SV, Lai D, DuPont HL, Garey KW (December 2019). "Activity of Hospital Disinfectants against Vegetative Cells and Spores of Clostridioides difficile Embedded in Biofilms". Antimicrobial Agents and Chemotherapy. 64 (1). doi:10.1128/AAC.01031-19. PMC 7187568 $2. PMID 31611365. 
  33. ^ Di Bella, Stefano; Sanson, Gianfranco; Monticelli, Jacopo; Zerbato, Verena; Principe, Luigi; Giuffrè, Mauro; Pipitone, Giuseppe; Luzzati, Roberto (29 Şubat 2024). Staley, Christopher (Ed.). "Clostridioides difficile infection: history, epidemiology, risk factors, prevention, clinical manifestations, treatment, and future options". Clinical Microbiology Reviews (İngilizce). 37 (2). Mayuresh Abhyankar. ss. e0013523. doi:10.1128/cmr.00135-23. ISSN 0893-8512. PMID 38421181. 4 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2024. 
  34. ^ "Clostridium difficile Infection Information for Patients". Health-care Associated Infections (HAI). U.S. Centers for Disease Control and Prevention. 30 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2017. 
  35. ^ "WHO Guidelines on Hand Hygiene in Health Care: a Summary" (PDF). World Health Organization. 2009. s. 31. 9 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Haziran 2018. 
  36. ^ a b Oliveira PH, Ribis JW, Garrett EM, Trzilova D, Kim A, Sekulovic O, Mead EA, Pak T, Zhu S, Deikus G, Touchon M, Lewis-Sandari M, Beckford C, Zeitouni NE, Altman DR, Webster E, Oussenko I, Bunyavanich S, Aggarwal AK, Bashir A, Patel G, Wallach F, Hamula C, Huprikar S, Schadt EE, Sebra R, van Bakel H, Kasarskis A, Tamayo R, Shen A, Fang G (January 2020). "Epigenomic characterization of Clostridioides difficile finds a conserved DNA methyltransferase that mediates sporulation and pathogenesis". Nature Microbiology. 5 (1). ss. 166-180. doi:10.1038/s41564-019-0613-4. PMC 6925328 $2. PMID 31768029. 
  37. ^ Gould LH, Limbago B (September 2010). "Clostridium difficile in food and domestic animals: a new foodborne pathogen?". Clinical Infectious Diseases. 51 (5). ss. 577-582. doi:10.1086/655692. PMID 20642351. 
  38. ^ Belluck P (25 Şubat 2015). "Death Toll From C. Difficile Is Raised". The New York Times. 29 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2015. 
  39. ^ Murray P (2005). Medical Microbiology. Fifth. Elsevier Mosby. s. 412. 
  40. ^ a b c "Could you have deadly diarrhea (C. Diff)?". 4 Ocak 2019. 30 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2017. 
  41. ^ Smits WK, Lyras D, Lacy DB, Wilcox MH, and Kuijper EJ (7 Nisan 2017). "Clostridium difficile infection". Nature Reviews Disease Primers. Cilt 2. s. 16020. doi:10.1038/nrdp.2016.20. PMC 5453186 $2. PMID 27158839. 
  42. ^ a b Lessa FC, Gould CV, McDonald LC (1 Ağustos 2012). "Current Status of Clostridium difficile Infection Epidemiology". Clinical Infectious Diseases. 55 (Suppl 2). ss. S65-S70. doi:10.1093/cid/cis319. PMC 3388017 $2. PMID 22752867. 
  43. ^ Cymbal M, Chatterjee A, Baggott B, Auron M (March 2024). "Management of Clostridioides difficile infection: Diagnosis, Treatment, and Future Perspectives". Am J Med. 137 (7). ss. 571-576. doi:10.1016/j.amjmed.2024.03.024. PMID 38508330. 
  44. ^ Monaghan TM, Negm OH, MacKenzie B, Hamed MR, Shone CC, Humphreys DP, Acharya KR, Wilcox MH (July 2017). "High prevalence of subclass-specific binding and neutralizing antibodies against Clostridium difficile toxins in adult cystic fibrosis sera: possible mode of immunoprotection against symptomatic C. difficile infection". Clinical and Experimental Gastroenterology. Cilt 10. ss. 169-175. doi:10.2147/CEG.S133939. PMC 5525456 $2. PMID 28765714. 
  45. ^ Wullt M, Norén T, Ljungh A, Åkerlund T (September 2012). "IgG antibody response to toxins A and B in patients with Clostridium difficile infection". Clinical and Vaccine Immunology. 19 (9). ss. 1552-1554. doi:10.1128/CVI.00210-12. PMC 3428380 $2. PMID 22787196. 
  46. ^ Cook L, Rees WD, Wong MQ, Kwok WW, Levings MK, Steiner TS (March 2021). "Recurrent Clostridioides difficile Infection Is Associated With Impaired T Helper Type 17 Immunity to C difficile Toxin B". Gastroenterology. 160 (4). ss. 1410-1413.e4. doi:10.1053/J.GASTRO.2020.11.043. PMID 33253683. 
  47. ^ a b Bocchetti M, Ferraro MG, Melisi F, Grisolia P, Scrima M, Cossu AM, Yau TO (June 2023). "Overview of current detection methods and microRNA potential in Clostridioides difficile infection screening". World Journal of Gastroenterology. 29 (22). ss. 3385-3399. doi:10.3748/wjg.v29.i22.3385. PMC 10303512 $2. PMID 37389232. 
  48. ^ Cook L, Rees WD, Wong MQ, Peters H, Levings MK, Steiner TS (May 2021). "Fecal Microbiota Transplantation for Recurrent Clostridioides difficile Infection Enhances Adaptive Immunity to C difficile Toxin B". Gastroenterology. 160 (6). ss. 2155-2158.e4. doi:10.1053/J.GASTRO.2021.01.009. hdl:11343/289863. PMID 33444574. 
  49. ^ Cribas, Emily S.; Denny, Joshua E.; Maslanka, Jeffrey R.; Abt, Michael C. (16 Nisan 2021). "Loss of Interleukin-10 (IL-10) Signaling Promotes IL-22-Dependent Host Defenses against Acute Clostridioides difficile Infection". Infection and Immunity. 89 (5). ss. e00730-20. doi:10.1128/IAI.00730-20. ISSN 1098-5522. PMC 8091099 $2. PMID 33649048. 
  50. ^ a b Rupnik M, Wilcox MH, Gerding DN (July 2009). "Clostridium difficile infection: new developments in epidemiology and pathogenesis". Nature Reviews. Microbiology. 7 (7). ss. 526-536. doi:10.1038/nrmicro2164. PMID 19528959. 
  51. ^ McDonald LC, Gerding DN, Johnson S, Bakken JS, Carroll KC, Coffin SE, Dubberke ER, Garey KW, Gould CV, Kelly C, Loo V, Shaklee Sammons J, Sandora TJ, Wilcox MH (March 2018). "Clinical Practice Guidelines for Clostridium difficile Infection in Adults and Children: 2017 Update by the Infectious Diseases Society of America (IDSA) and Society for Healthcare Epidemiology of America (SHEA)". Clinical Infectious Diseases. 66 (7). ss. e1-e48. doi:10.1093/cid/cix1085. PMC 6018983 $2. PMID 29462280. 
  52. ^ Mullane KM, Miller MA, Weiss K, Lentnek A, Golan Y, Sears PS, Shue YK, Louie TJ, Gorbach SL (September 2011). "Efficacy of fidaxomicin versus vancomycin as therapy for Clostridium difficile infection in individuals taking concomitant antibiotics for other concurrent infections". Clinical Infectious Diseases. 53 (5). ss. 440-447. doi:10.1093/cid/cir404. PMC 3156139 $2. PMID 21844027. 
  53. ^ Shane AL, Mody RK, Crump JA, Tarr PI, Steiner TS, Kotloff K, Langley JM, Wanke C, Warren CA, Cheng AC, Cantey J, Pickering LK (November 2017). "2017 Infectious Diseases Society of America Clinical Practice Guidelines for the Diagnosis and Management of Infectious Diarrhea". Clinical Infectious Diseases. 65 (12). ss. e45-e80. doi:10.1093/cid/cix669. PMC 5850553 $2. PMID 29053792. 
  54. ^ Song JH, Kim YS (January 2019). "Recurrent Clostridium difficile Infection: Risk Factors, Treatment, and Prevention". Gut and Liver. 13 (1). ss. 16-24. doi:10.5009/gnl18071. PMC 6346998 $2. PMID 30400734. 
  55. ^ "Treatment of Recurrent Clostridium difficile Colitis with Vancomycin and Saccharomyces boulardii" (PDF). The American Journal of Gastroenterology. 9 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2018. 
  56. ^ a b Surawicz CM, Brandt LJ, Binion DG, Ananthakrishnan AN, Curry SR, Gilligan PH, McFarland LV, Mellow M, Zuckerbraun BS (April 2013). "Guidelines for diagnosis, treatment, and prevention of Clostridium difficile infections". The American Journal of Gastroenterology. 108 (4). ss. 478-98; quiz 499. doi:10.1038/ajg.2013.4. PMID 23439232. 
  57. ^ van Prehn J, Reigadas E, Vogelzang EH, Bouza E, Hristea A, Guery B, Krutova M, Norén T, Allerberger F, Coia JE, Goorhuis A, van Rossen TM, Ooijevaar RE, Burns K, Scharvik Olesen BR, Tschudin-Sutter S, Wilcox MH, Vehreschild MJ, Fitzpatrick F, Kuijper EJ (December 2021). "European Society of Clinical Microbiology and Infectious Diseases: 2021 update on the treatment guidance document for Clostridioides difficile infection in adults" (PDF). Clinical Microbiology and Infection. 27 (Suppl 2). ss. S1-S21. doi:10.1016/j.cmi.2021.09.038. PMID 34678515. 
  58. ^ Di Bella S, Nisii C, Petrosillo N (July 2015). "Is tigecycline a suitable option for Clostridium difficile infection? Evidence from the literature". International Journal of Antimicrobial Agents. 46 (1). ss. 8-12. doi:10.1016/j.ijantimicag.2015.03.012. PMID 25982915. 
  59. ^ Giacobbe DR, Dettori S, Di Bella S, Vena A, Granata G, Luzzati R, Petrosillo N, Bassetti M (September 2020). "Bezlotoxumab for Preventing Recurrent Clostridioides difficile Infection: A Narrative Review from Pathophysiology to Clinical Studies". Infectious Diseases and Therapy. 9 (3). ss. 481-494. doi:10.1007/s40121-020-00314-5. PMC 7452994 $2. PMID 32632582. 
  60. ^ AKAGAWA, Shohei; AKAGAWA, Yuko; YAMANOUCHI, Sohsaku; KIMATA, Takahisa; TSUJI, Shoji; KANEKO, Kazunari (25 Ağustos 2020). "Development of the gut microbiota and dysbiosis in children". National Library of Medicine. 40 (1). ss. 12-18. PMC 7817514 $2. PMID 33520564. 
  61. ^ Chen T, Zhou Q, Zhang D, Jiang F, Wu J, Zhou JY, Zheng X, Chen YG (May 2018). "Effect of Faecal Microbiota Transplantation for Treatment of Clostridium difficile Infection in Patients With Inflammatory Bowel Disease: A Systematic Review and Meta-Analysis of Cohort Studies". Journal of Crohn's & Colitis. 12 (6). ss. 710-717. doi:10.1093/ecco-jcc/jjy031. PMID 29528385. 
  62. ^ Littmann, Eric R.; Lee, Jung-Jin; Denny, Joshua E.; Alam, Zahidul; Maslanka, Jeffrey R.; Zarin, Isma; Matsuda, Rina; Carter, Rebecca A.; Susac, Bože; Saffern, Miriam S.; Fett, Bryton; Mattei, Lisa M.; Bittinger, Kyle; Abt, Michael C. (2 Şubat 2021). "Host immunity modulates the efficacy of microbiota transplantation for treatment of Clostridioides difficile infection". Nature Communications. 12 (1). s. 755. Bibcode:2021NatCo..12..755L. doi:10.1038/s41467-020-20793-x. ISSN 2041-1723. PMC 7854624 $2. PMID 33531483. 
  63. ^ Stewart, David B.; Berg, Arthur; Hegarty, John (January 2013). "Predicting Recurrence of C. difficile Colitis Using Bacterial Virulence Factors: Binary Toxin Is the Key". Journal of Gastrointestinal Surgery (İngilizce). 17 (1). ss. 118-125. doi:10.1007/s11605-012-2056-6. PMID 23086451. 21 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2024. 
  64. ^ Burke KE, Lamont JT (29 Ocak 2014). "Clostridium difficile Infection: A Worldwide Disease". Gut Liver. 8 (1). ss. 1-6. doi:10.5009/gnl.2014.8.1.1. PMC 3916678 $2. PMID 24516694. 
  65. ^ Tschudin-Sutter S, Kuijper EJ, Durovic A, Vehreschild MJ, Barbut F, Eckert C, Fitzpatrick F, Hell M, Norèn T, O'Driscoll J, Coia J, Gastmeier P, von Müller L, Wilcox MH, Widmer AF (October 2018). "Guidance document for prevention of Clostridium difficile infection in acute healthcare settings". Clinical Microbiology and Infection. 24 (10). ss. 1051-1054. doi:10.1016/j.cmi.2018.02.020. PMID 29505879. 
  66. ^ Jassem AN, Prystajecky N, Marra F, Kibsey P, Tan K, Umlandt P, Janz L, Champagne S, Gamage B, Golding GR, Mulvey MR, Henry B, Hoang LM (29 Mart 2016). "Characterization of Clostridium difficile Strains in British Columbia, Canada: A Shift from NAP1 Majority (2008) to Novel Strain Types (2013) in One Region". The Canadian Journal of Infectious Diseases & Medical Microbiology. Cilt 2016. s. 8207418. doi:10.1155/2016/8207418. PMC 4904575 $2. PMID 27366181. 
  67. ^ Collins J, Robinson C, Danhof H, Knetsch CW, van Leeuwen HC, Lawley TD, Auchtung JM, Britton RA (January 2018). "Dietary trehalose enhances virulence of epidemic Clostridium difficile". Nature. 553 (7688). ss. 291-294. Bibcode:2018Natur.553..291C. doi:10.1038/nature25178. PMC 5984069 $2. PMID 29310122. 
  68. ^ He M, Sebaihia M, Lawley TD, Stabler RA, Dawson LF, Martin MJ, Holt KE, Seth-Smith HM, Quail MA, Rance R, Brooks K, Churcher C, Harris D, Bentley SD, Burrows C, Clark L, Corton C, Murray V, Rose G, Thurston S, van Tonder A, Walker D, Wren BW, Dougan G, Parkhill J (April 2010). "Evolutionary dynamics of Clostridium difficile over short and long time scales". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 107 (16). ss. 7527-7532. Bibcode:2010PNAS..107.7527H. doi:10.1073/pnas.0914322107. PMC 2867753 $2. PMID 20368420. 
  69. ^ Scientists map C. difficile strain 22 Mayıs 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. – Institute of Public Affairs, Montreal
  70. ^ Didelot X, Eyre DW, Cule M, Ip CL, Ansari MA, Griffiths D, Vaughan A, O'Connor L, Golubchik T, Batty EM, Piazza P, Wilson DJ, Bowden R, Donnelly PJ, Dingle KE, Wilcox M, Walker AS, Crook DW, Peto TE, Harding RM (December 2012). "Microevolutionary analysis of Clostridium difficile genomes to investigate transmission". Genome Biology. 13 (12). ss. R118. doi:10.1186/gb-2012-13-12-r118. PMC 4056369 $2. PMID 23259504. 
  71. ^ a b Hargreaves KR, Clokie MR (2014). "Clostridium difficile phages: still difficult?". Frontiers in Microbiology. Cilt 5. s. 184. doi:10.3389/fmicb.2014.00184. PMC 4009436 $2. PMID 24808893. 

Dış bağlantılar