Bugünkü yazımızda hem uzmanların hem de meraklıların dikkatini çeken bir konu olan Ebu Bekir Şâşî'i inceleyeceğiz. Ebu Bekir Şâşî yıllardır siyasetten bilime, popüler kültüre kadar çeşitli alanlarda tartışma ve tartışma konusu olmuştur. Toplumların evrimi ve teknolojinin ilerlemesiyle birlikte Ebu Bekir Şâşî günlük yaşamımızda önemli bir rol edinerek hem hayranlık uyandırdı hem de tartışmalara neden oldu. Bu makale boyunca Ebu Bekir Şâşî'in farklı yönlerini ayrıntılı olarak inceleyeceğiz, kökenlerini, toplum üzerindeki etkisini ve geleceğe yönelik beklentilerini ele alacağız.
Ebû Bekir Kaffal eş-Şaşî ya da Muhammed Meyahanî tam adı Muhammed bin Ahmed bin Hüseyin bin Ömer olup lakabı "Fahrul İslam" dır. Şaş (Taşkent) asıllı bir Türk olan şafii fıkıh alimi ve yazarıdır.[1]
1037 yılında Diyarbakır'ın Meyafarkin (Silvan) ilçesinde doğmuştur. Önce Ebu Abdullah bin Bennan Kazrunî'den ve Kâdı Ebû Mensur Tûsî'den fıkıh ilmini öğrendi. Sonra ilim öğrenmek için Tus'a ve Irak’a gitti. Bağdat’ta Şeyh Ebu İshak Şîrâzî’den eğitim gördü. Ebû Nasr Şîrâzî'nin “Eş-Şâmil” adlı fıkıh ilmi ile ilgili eserini okudu. Daha sonra okuduğu bu kitaba 20 ciltten oluşan bir şerh yazdı. Yazdığı bu şerhe de "Şâfîî" ismini verdi. Ebu Bekir Şaşî 1113'te vefat edince Hocası Ebu İshâk'ın kabri yanına defnedildi.[2]