Fahri Celal Göktulga
Bu yazımızda Fahri Celal Göktulga konusunu farklı perspektiflerden ve multidisipliner bir yaklaşımla inceleyeceğiz. Toplum üzerindeki etkisini, bugünkü önemini ve zaman içindeki gelişimini analiz edeceğiz. Ayrıca Fahri Celal Göktulga etrafında var olan farklı görüş ve teorilerin yanı sıra kültür, siyaset, ekonomi ve teknoloji gibi farklı alanlardaki etkisini de inceleyeceğiz. Bu kapsamlı analiz aracılığıyla, bu konu etrafında bilgiyi zenginleştirmek ve tartışmayı teşvik etmek amacıyla Fahri Celal Göktulga hakkında kapsamlı ve ayrıntılı bir bakış sunmayı umuyoruz.
 | Bu madde hiçbir kaynak içermemektedir. (Ocak 2018) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) |
| Fahri Celal Göktulga | |
|---|---|
| Doğum | 20 Mayıs 1895[1] İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu |
| Ölüm | 3 Haziran 1975 (80 yaşında)[1] İstanbul, Türkiye |
| Defin yeri | Karacaahmet Mezarlığı, İstanbul |
| Meslek | Yazar ve hekim |
| Milliyet | Türk |
Fahri Celalettin Göktulga (20 Mayıs 1895, İstanbul - 3 Haziran 1975, İstanbul[1]), Türk yazar ve hekimdir. Öyküleriyle tanınır. Çalışmalarında F. Celâlettin, F. Celâl, Fahri Celâlettin gibi adları kullanmıştır.
1918'de Darülfünun Tıp Fakültesi'ni bitirdi. Toptaşı, Manisa ve Bakırköy Akıl ve Ruh hastalıkları hastanelerinde hekimlik, klinik şefliği ve başhekimlik yaptı. Fakat hekimliğinden çok, genç yaşta yazmaya başladığı öyküleriyle tanındı. Meşrutiyet'ten, Cumhuriyet'e geçiş döneminin en tipik temsilcisi olarak, insan mizaçları üstündeki hekimlik gözlemlerinden'de yararlanarak toplumun her kesiminden yaşam çizgileri yansıttığı eserler sundu. Karacaahmet Mezarlığı'nda defnedilmiştir.
16 Şubat 1945 yılında Vakit gazetesinde yayınladığı Neyzen Emin Efendi adlı yazısından anlaşıldığı üzere Emin Dede'den ney meşketmiştir. (Bkz. Beşir Ayvazoğlu, Ney'in Sırrı, Kapı Yayınları, İstanbul, 2007, s.60.)
İlk öyküsü Servet-i Fünûn'da çıktı (Kadın Cehennemi, 26 Eylül 1917).[2] Gözleme dayalı; kişilerini göze çarpmayan ama olağanüstü yanları olan kahramanların oluşturduğu öyküler yazdı. Öykülerinde ruh hastalarının dünyasına ağırlık verdi. Ömer Seyfettin öykücülüğünü günümüz öykücülüğüne bağlayan bir yazar olarak kabul gördü.
Eserleri
Öykü
- Talak-ı Selase (1923)
- Kına Gecesi (1927)
- Eldebir Mustafendi (1943)
- Avurzavur Kahvesi (1948)
- Salgın (1953)
- Rüzgar (1955)
- Çanakkale'deki Keloğlan (uzun öykü, 1960)
Kaynakça
- ^ a b c "Arşivlenmiş kopya". 16 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021.
- ^ Alangu, Tahir (1968). Cumhuriyetten Sonra Hikâye ve Roman. 1 (2. bas.). İstanbul. s. 12-13. OCLC 630409196.