Guillaume de Beaujeu

Guillaume de Beaujeu sorunu dünya çapında çok sayıda insanı etkilediği için günümüzde geniş çapta tartışılmaktadır. Keşfedilmesinden bu yana, Guillaume de Beaujeu genel olarak toplumun yanı sıra bilim camiasında da artan bir ilgiye yol açtı. Yıllar boyunca, Guillaume de Beaujeu'in sağlık, toplum ve çevre açısından etkilerini ve sonuçlarını tam olarak anlamaya çalışan çok sayıda çalışma ve araştırma yapılmıştır. Bu makalede, Guillaume de Beaujeu ile ilgili farklı yönler incelenerek, onun günümüzdeki önemi ve etkisine genel bir bakış sunulacaktır.

Guillaume de Beaujeu
Guillaume de Beaujeu'nun arması
21. Tapınak Şövalyeleri büyük üstadı
Görev süresi
1273-1291
Yerine geldiği Thomas Bérard
Yerine gelen Thibaud Gaudin
Kişisel bilgiler
Doğum y. 1230
Fransa Krallığı
Ölüm 1291 (60-61 yaşında)
Akka, Kudüs Krallığı
Milliyeti Fransız
Askerî hizmeti
Bağlılığı Tapınak Şövalyeleri
Hizmet yılları 1253–1291
Çatışma/savaşları

Guillaume de Beaujeu, diğer adıyla Beaujeu'lu William (y. 1230 – 1291), 1273'ten 1291'deki Akka Kuşatması sırasındaki ölümüne kadar Tapınak Şövalyeleri'nin 21. Büyük Üstadıdır. Filistin'e Büyük Üstatlık yapan son Büyük Üstaddı.

Hayatı

Guillaume, 1230 civarında, Beaujeu'lu II. Guichard, Montpensier Seigneur'u ve Dalfi d'Alvernha'nın oğlu VIII. Guillaum 'in kızı Catherine'in en küçük oğlu olarak doğmuştur.[1][2][3]

1253'te Tapınak Şövalyeleri'ne katılmış,[4][5] muhtemelen Yedinci Haçlı Seferi'ne de katılmıştır.[6] Daha sonra 1260 veya 1261'de Kudüs Krallığı'na gitmiş, ardından Taberiye bölgesinde bir pusu sırasında yakalanmış,[4][5] ancak kısa bir süre sonra Beyrutlu II. John ve John de Embriaco ile birlikte serbest bırakılmıştır.[7] Aynı zamanda Haçlı Devletlerinin soyluları ile askeri tarikatları derinden bölen Aziz Sabas Savaşı'nın da bir parçasıdır.[8] Böylece Mısır Memlük Sultanı I. Baybars, Beaufort Kalesi dahil birçok Hristiyan kalesini fethetme ve Antakya Prensliği'ni yok etme fırsatını yakalamıştır.[9]

1271'de Trablus'taki Tapınakçıların komutanı olmuştur.[10] Daha sonra 1273 yılında Thomas Bérard'ın yerine Tapınak Şövalyeleri Büyük Üstadı olarak atanmıştır.[4] Görev süresi boyunca yeni Memlûk Sultanı Kalavun, Mart 1286'daki depremden sonra, Antakya Prensliği'nin kalan tek limanı olan Lazkiye'yi[11][12]kolaylıkla fethetti ve ardından sıra 1289'da Beaujeu'nun uyarılarını görmezden gelen Trablus Kontluğu geldi.[13] 1290'da Kalavun, Kudüs Krallığı'ndan geriye kalanların başkenti Akka'ya yürüdü, ancak saldırıyı başlatmadan Kasım ayında öldü. Ancak oğlu El Eşref Halil seferi sürdürmeye karar verdi. Beaujeu şehrin savunmasına liderlik etti.[14]

Kuşatma sırasında bir noktada kılıcını düşürdü ve surlardan uzaklaştı. Şövalyeleri itiraz etti. Beaujeu cevap verdi: "Je ne m'enfuis pas; je suis mort. Voici le coup." ("Kaçmıyorum; öldüm. İşte darbe.") Aldığı ölümcül yarayı göstermek için kolunu kaldırdı - zırhının koltuk altına bir ok girdiği için sadece tüyleri görünüyordu. Beaujeu yarasından öldü ve şehir Memlüklerin eline geçti, bu da Kutsal Topraklardaki Haçlı işgalinin sona erdiğinin sinyalini verdi.[14][15]

Kurguda

  • Guillaume de Beaujeu, Robyn Young'ın Haçlı Seferi kitabının ana karakterlerinden biridir.

Kaynakça

Özel
  1. ^ Barber 2012, s. 169.
  2. ^ Murray 2006, s. 1278.
  3. ^ Demurger 2008, s. 59.
  4. ^ a b c Barber 2012, s. 170.
  5. ^ a b Demurger 2008, s. 60.
  6. ^ Barber 2012, ss. 169–170.
  7. ^ Shagrir, Kedar & Balard 2018, s. 38.
  8. ^ Richard 1996, ss. 403–433.
  9. ^ Runciman 1994, s. 271.
  10. ^ Claverie 2005, s. 117.
  11. ^ Irwin 1986, s. 75.
  12. ^ Runciman 1994, s. 337.
  13. ^ Barber 2012, ss. 175–176.
  14. ^ a b Barber 2012, s. 177.
  15. ^ Demurger 2008, s. 78.
Genel
  • Barber, Malcolm (2012). The New Knighthood: A History of the Order of the Temple. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-1107604735. 
  • Claverie, Pierre-Vincent (2005). L'ordre du Temple en Terre Sainte et' Chypre au XIIIe siécle. Sources et études de l'histoire de Chypre (Fransızca). National Center for Scientific Research. ISBN 978-9-9630-8094-6. 
  • Demurger, Alain (2008). The Templars Must Die. Robinbook editions. ISBN 978-8479279899. 
  • Irwin, Robert (1986). The Middle East in the Middle Ages: the early Mamluk Sultanate. Southern Illinois University Press. ss. 1250-1382. ISBN 9780809312863. 
  • Murray, Alan V. (2006). The Crusades—An Encyclopedia. 4. ABC-CLIO. ISBN 1576078620. 
  • Richard, Jean (1996). Histoire des Croisades (Fransızca). Fayard. ISBN 2-213-59787-1. 
  • Runciman, Steven (1994). The Sicilian Vespers: A History of the Mediterranean World in the Later Thirteenth Century. Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-60474-2. 
  • Shagrir, Iris; Kedar, Benjamin Z.; Balard, Michel (2018). Communicating the Middle Ages. Essays in Honour of Sophia Menache. London and New York: Routledge. ISBN 978-1351655910. 

Dış bağlantılar