III. Valdemar

Bu makalede III. Valdemar'in büyüleyici dünyasına dalacağız, farklı yönlerini, kökenlerini ve günümüz toplumundaki olası sonuçlarını keşfedeceğiz. III. Valdemar yıllar boyunca ilgi ve tartışma konusu olmuş, hem uzmanların hem de amatörlerin merakını ve ilgisini çekmiştir. Bu sayfalarda onun zaman içindeki gelişimini, farklı kültürlerdeki çeşitli tezahürlerini ve kişisel ve kolektif düzeydeki etkisini inceleyeceğiz. Bu heyecan verici konuyla ilgili anlayışınızı ve bilginizi genişletme umuduyla, III. Valdemar etrafında bir keşif ve yansıma yolculuğuna çıkmaya hazır olun.

III. Valdemar
III. Valdemar'ın mührü
Danimarka ve Vendlerin Kralı
Hüküm süresi1326-1330
Önce gelenII. Christopher ve Erik Christoffersen
Sonra gelenII. Christopher ve Erik Christoffersen
VekilRendsborg Kontu Gerhard (Holstein III. Gerhard)
Schleswig Dükü
Hüküm süresi1325-1326
1330-1364
Önce gelenEric II
Gerhard of Holstein
Sonra gelenGerhard of Holstein
Henry
Doğum1314
Ölüm1364
Eş(ler)iRichardis of Schwerin
Çocuk(lar)ıValdemar, Hereditary Prince of Schleswig
Henry, Duke of Schleswig
Tam adı
Valdemar Eriksen
HanedanEstridsen (Abelslægten dalı)
BabasıSchleswig Dükü II. Erik
AnnesiAdelaide of Holstein-Rendsburg

III. Valdemar (1314–1364), 1326'dan 1329'a kadar reşit olmadığı sırada Danimarka Kralıdır ; o aynı zamanda 1325-1326'da ve 1330'dan 1364'e kadar V. Valdemar olarak Schleswig Düküdür. Başarısız olan II. Christopher'a karşı kurulmuş rakip bir kraldı ve tebaası geniş çapta karşı çıktı. Tahttan çekilmesiyle görev süresi sona erdi. Bazen daha önceki Kral Genç Valdemar (y. 1209-1231) aynı zamanda III. Valdemar olarak da anılır.[1]

Hayatı

Valdemar'ın babası Schleswig Dükü II. Erik'ti ve annesi Rendsborglu I. Henry'nin kızı Adelaide idi. Uzak akrabası ve rakip kraliyet şubesinin başı Danimarka Kralı II. Christopher, krallığından sürgün edildiğinde, Holsteiner ve Danimarkalı yüksek soylular yeni bir kral seçmek zorunda kaldı. Seçimleri, Danimarka Kralı Abel'in soyundan gelen dalın başkanı olan 11 yaşındaki Schleswig Dükü V. Valdemar'a düştü. Genç yaşı nedeniyle, aynı zamanda ipotekli Danimarka'nın en büyük tefeci olan amcası güçlü Rendsborg Kontu Gerhard (Holstein III. Gerhard) vekil ve vasi olarak atandı.[2]

Valdemar'ın yükseliş vaadi en azından Christopher'ınki kadar katıydı. tüm kraliyet kalelerinin yıkılması ve tüm soyluların çiftliklerini güçlendirme hakkı alması gibi bazı yeni şartlar vardı. Ancak en önemli anlaşma, gelecekte aynı kişinin aynı anda hem Slesvig'in hem de Danimarka'nın hükümdarı olamayacağını belirten Constitutio Valdemariana idi. Valdemar buna göre mirası Schleswig'den vazgeçti ve onu amcasına ve vasisine devretti, böylece ilk Holştaynlı Dük oldu: Gerhard, Yutland Dükü (veya Güney Yutland veya Schleswig).

Danimarka pratikte artık tamamen belirli soyluların elindeydi. Bu köylüler arasında popüler değildi. Soyluların bir kısmı yabancıydı ve birçoğu yeni vergiler koydu. 1328'de Sjælland'daki köylüler ayaklandı, ancak isyan bastırıldı ve bunu 1329'da Yutland'da bir isyan izledi; Yutland isyanı daha başarılı oldu ama sonunda da bastırıldı. Sonunda Kont Gerhard kralı adına vazgeçti ve 1329'da II. Christopher'ın tahta çıkmasına izin verildi. Valdemar yeniden Schleswig Dükü oldu.

1340 yılında tek kız kardeşi Schleswig'li Helvig'i Danimarka'nın yeni kralı IV. Valdemar ile evlendirdi. Yönetiminin geri kalanında Danimarka'ya karşı savaşın yerini işbirliğine bıraktığı değişken bir politika izledi.

Valdemar 1364'te öldü. Schwerin-Wittenburg Kontu VI. Günzelin'in kızı Schwerin'li Richardis (1384'te öldü) ile evlendi. Valdemar (1338–1360) ve Henry (1342–1375) adında iki oğulları vardı. Henry, babası öldüğünde Schleswig Dükü olmayı başardı.[3]

Kaynakça

  1. ^ "Valdemar III (1326-1329)" (Danca). aerenlund.dk. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2020. 
  2. ^ "Erik (II), Hertug af Sønderjylland –1325" (Danca). Dansk biografisk Lexikon. 18 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2020. 
  3. ^ "Richardis (eller Rixa), Hertuginde af Slesvig, –1360" (Danca). Dansk biografisk Lexikon. 12 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2020.