Kamaniçe Kuşatması (1687)'in teması hayatın her kesiminden insanların dikkatini çeken bir temadır. Tartışmalı bir konu, etkili bir kişi ya da tarihi bir olay olsun, Kamaniçe Kuşatması (1687) farklı topluluklarda ve sosyal çevrelerde ilgi ve tartışma yaratmayı başardı. Yıllar boyunca Kamaniçe Kuşatması (1687), toplum ve popüler kültür üzerindeki ilgisini ve etkisini gösteren çalışma, analiz ve yansıma konusu olmuştur. Bu makalede, kökeni ve evriminden günümüz dünyası üzerindeki etkisine kadar Kamaniçe Kuşatması (1687) ile ilgili farklı yönleri inceleyeceğiz.
Kamaniçe Kuşatması (1687) | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1683–1699 Osmanlı-Lehistan Savaşı, Büyük Türk Savaşı | |||||||||
![]() 1684'te Kamaniçe | |||||||||
| |||||||||
Taraflar | |||||||||
![]() |
![]() ![]() | ||||||||
Komutanlar ve liderler | |||||||||
![]() ![]() ![]() |
![]() | ||||||||
Güçler | |||||||||
27,000 asker | Bilinmiyor | ||||||||
Kayıplar | |||||||||
Bilinmiyor | Bilinmiyor |
Kamaniçe kuşatması, Polonya'nın Osmanlı kalesi Kamaniçe'yi ele geçirmek için yaptığı askeri bir seferdi. Kuşatma başarısızlıkla sonuçlandı ve Osmanlı-Kırım İttifakı kazandı.
Temmuz 1687'de[1] Polonya kralı III. Jan, Kamaniçe'yi yeniden ele geçirmek için 27.000 kişilik bir ordu gönderdi. Orduyu en büyük oğlu James'in komutasına verdi. Büyük hetmanları prensin komutası altına verdi. Jan, oğlunun kazanacağını ve böylece adaylığını mümkün kılacağını umuyordu.[2] Osmanlı'nın Kamaniçe valisi Boşnak Hüseyin Paşa, büyük Polonya ordusunun geldiğini duyunca durumu Serdar Bozoklu Mustafa Paşa'ya bildirdi.[1] Polonya ordusu yetersiz donanıma sahipti ve Hetmanlar saldırmamayı tercih ediyordu. James, babası gibi askeri bir deha değildi.[2] Kırım Hanı, kuşatmayı yeniden canlandırmak için 10.000 Osmanlı-Kırım askerinden oluşan bir kuvvet gönderdi. Yardım ordusunun gelişi Polonyalı birlikleri dağıttı ve bagajlarını da yanlarına alarak onları geri çekilmeye zorladı.[1][3]
1688'de Polonya kralı, Kamaniçe'yi ele geçirmek için 18.000 kişilik başka bir ordu gönderdi. Başarısız oldular ve geri çekilmek zorunda kaldılar. Kendi topraklarında Kırımlılar tarafından kovalanıp saldırıya uğradılar ve Kırımlılar Polonya topraklarını yağmalamaya başladılar.[2]