Kuropalatis
Günümüz dünyasında Kuropalatis toplumun farklı alanlarında giderek daha önemli hale geldi. Hem iş hem de kişisel dünyada Kuropalatis, çevremizle etkileşim şeklimizde değişiklikler ve dönüşümler yaratarak önemli bir etki yarattı. Kuropalatis, ortaya çıkışından bu yana farklı sorunları ve zorlukları ele alma biçimimizde bir önceki ve sonraki döneme damgasını vurarak dünya çapında milyonlarca insanın günlük yaşamlarında önemli bir unsur haline geldi. Bu makalede, Kuropalatis'in hayatımızda oynadığı temel rolü keşfederek, onun gündelik durumlar ve genel olarak toplum üzerindeki etkisini analiz edeceğiz.
Kuropalatis (Yunanca: κουροπαλάτης) ya da cura palatii ("saraydan sorumlu olan ")[1], Bizans İmparatorluğu'nda I. Justinianus (h. 527-565) döneminden 12. yüzyıl Komninos Hanedanı'na kadar en yüksek saray unvanlarından biri.[2] Kuropalatai görevinin elinde tutan kişinin eşinin kullandığı dişi formu kuropalatissa idi.
Unvanın tarihi ve doğası
Bu ünvan, imparatorluk sarayının bakımıyla görevli olan (cf. Batı Avrupalı "majordomo"), castrensis palatii altında bir sırada, vir spectabilis görevlisi olarak erken 5.yüzyılda ilk (curapalati olarak) kaydedilmiştir.[3] İmparator I. Justinianus (h. 527-565) yeğeni ve ardılı II. Justinus'u 552 yılında Kuropalatis yaptığında ofis yeni bir önem kazanmış,[4] ve Sezar'ın ve nobilissimus'un yanında sıralanan en yüce onurlardan biri olmuştur, onlar gibi, imparatorluk ailesinin üyeleri için öncelikli ayrılmıştı. Ancak, onların aksine, daha sonra, çoğunlukla Kafkasya'dan önemli yabancı yöneticilere verildi. Böylece, 580'lerden 1060'lara kadar, on altı Gürcü iktidardaki prens ve kralın yanı sıra 635'ten sonra, birçok Ermeni hanedan üyesi onurlandırıldı.[2][5]
899 yılında yazılmış olan Filotheos'un Klētorologion'una göre, rütbenin işareti kırmızı tunik, pelerin ve kemerdi. Bizans imparatoru tarafından verilen ödül, alıcının makama yükseltildiğini gösterirdi.[6] 11. ve 12. yüzyılda, ünvan daha önceki önemini yitirmişti:[7] imparatorluk ailenin dışındaki generallere onursal bir ünvan olarak verildi,[1] ve onun görevleri, asıl rolü imparatorluk elbise dolabı ile sınırlı olan protovestiarios tarafından kademeli olarak üstlenildi.[8] Ünvan, Paleologos Hanedanı'na kadar devam etti, ancak nadiren kullanıldı.[1]
Bu görevde bulunan önde gelen Bizanslılar
- II. Justinus, dayısı İmparator I. Justinianus (h. 527-565) hükümdarlığında.[9]
- Baduarius, kayınpederi İmparator II. Justinus (h. 565-578) hükümdarlığında.[10]
- Petros, İmparator Mauricius'un (h. 582-602) kardeşi.[9]
- Domentziolus, İmparator Phocas'ın (h. 602-610) yeğeni.[9]
- Theodorus, İmparator Herakleios'un (h. 610-641) kardeşi.[9]
- Artabasdos, İmparator III. Leon (h. 717-741) hükümdarlığında.[9]
- I. Mihail, İmparator I. Nikiforos'un (h. 802-811) damadı.[9]
- Bardas, İmparator III. Mihail'in (h. 842-867) dayısı ve etkin naibi.[9]
- Leo Fokas, general ve İmparator II. Nikiforos'un (h. 963-969) kardeşi.[9]
Ayrıca bakınız
- Darigbed Sasani eşdeğeri
- III. Davit Kuropalati
Kaynakça
- Özel
- ^ a b c ODB, "Kouropalatēs", p. 1157.
- ^ a b Toumanoff 1963, ss. 202, 388.
- ^ Bury 1911, s. 33.
- ^ Evans, James Allan (23 Haziran 1999). "An Online Encyclopedia of Roman Emperors: Justin II (565-579 A.D.)". 31 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2011.
- ^ Rapp 2003, s. 374.
- ^ Bury 1911, s. 22.
- ^ Holmes 2005, s. 87.
- ^ ODB, "Protovestiarios", p. 1749.
- ^ a b c d e f g h Bury 1911, s. 34.
- ^ Martindale, Jones & Morris 1992, s. 164.
- Genel
- Bury, J. B. (1911). The Imperial Administrative System of the Ninth Century – With a Revised Text of the Kletorologion of Philotheos [Dokuzuncu Yüzyılın İmparatorluk İdari Sistemi - Filotheos'un Kletorologion'unun Gözden Geçirilmiş Metni ile] (İngilizce). Londra: Oxford University Press. OCLC 1046639111 – Archive.org vasıtasıyla.
- Holmes, Catherine (2005). Basil II and the Governance of Empire (976–1025). Oxford, United Kingdom: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-927968-5. 24 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2018.
- Alexander Kazhdan, (Ed.) (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium (İngilizce). Oxford ve New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-504652-8.
- Martindale, John Robert; Jones, Arnold Hugh Martin; Morris, J., (Ed.) (1992). The Prosopography of the Later Roman Empire, Volume III: A.D. 527–641. Cambridge, United Kingdom: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-20160-5. 1 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2018.
- Rapp, Stephen H. (2003). Studies In Medieval Georgian Historiography: Early Texts And Eurasian Contexts. Louvain, Belgium: Éditions Peeters. ISBN 90-429-1318-5. 16 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2018.
- Toumanoff, Cyril (1963). Studies in Christian Caucasian History. Washington, District of Columbia: Georgetown University Press.