Bugünkü yazımızda My Foolish Heart hakkında konuşacağız. My Foolish Heart yıllar boyunca ilgi ve tartışma uyandıran bir konudur ve toplum üzerindeki etkisini anlamak için tüm yönlerini bilmek önemlidir. Aşağıdaki satırlarda onun kökenini, gelişimini ve günümüzdeki önemini araştıracağız. My Foolish Heart farklı disiplinler tarafından incelenen bir konudur ve bu da bizim bu konuda geniş ve eksiksiz bir vizyona sahip olmamızı sağlayacaktır. Ayrıca bunun günlük yaşamın çeşitli yönlerini nasıl etkilediğini ve geleceğe yönelik beklentilerin neler olduğunu göreceğiz. Hiç şüphe yok ki, My Foolish Heart derinlemesine araştırılmaya değer büyüleyici bir konudur.
![]() | |
Yönetmen | Mark Robson |
---|---|
Yapımcı | Samuel Goldwyn |
Senarist | Julius J. Epstein Philip G. Epstein J. D. Salinger (öykü) |
Oyuncular | Dana Andrews Susan Hayward Kent Smith Lois Wheeler Jessie Royce Landis |
Kurgu | Daniel Mandell |
Stüdyo | Samuel Goldwyn Productions |
Dağıtıcı | RKO Radio Pictures |
Cinsi | Sinema filmi |
Renk | Siyah beyaz |
Yapım yılı | 1949 |
Çıkış tarih(ler)i | 25 Aralık 1949 |
Süre | 98 dk. |
Ülke | ABD |
Dil | İngilizce |
My Foolish Heart, 1949 ABD yapımı sinema filmi. Filmde bir kadının, hayatında meydana gelen kötü olayları anlatışı yer alır. Mark Robson'ın yönettiği filmde başrollerde Dana Andrews ve Susan Hayward yer almıştır.
J. D. Salinger'ın 1948 tarihli "Sarsak Dayı Connecticut'ta" öyküsünden uyarlanan film, yazarın eserlerinden izinli olarak yapılan tek uyarlamadır. Filmin yapımcılarının öyküye sadık kalmamaları, Salinger'ın Çavdar Tarlasında Çocuklar gibi ünlü eserleri de dahil olmak üzere hiçbir eserinin uyarlanmasına izin vermemesine sebep olmuştur.
1943 tarihli "Varioni Kardeşler" öyküsü hakkında çıkan "Hollywood söylentilerinin" karşılıksız çıkmasının yarattığı hayalkırıklığı[1] sebebiyle Salinger, bağımsız yapımcı Samuel Goldwyn'in "Sarsak Dayı Connecticut'ta" öyküsünün film haklarını alma teklifi karşısında tereddüt etmedi. Yazarın temsilcisi Dorothy Olding, Salinger'ın alışılmadık biçimde kontrolü devretmesinin sebebini "iyi bir film yapacağını sanıyorduk" sözleriyle açıkladı.[2]
Gerçekten de filmin ilk kadrosunda Oscar'lı aktris Teresa Wright ile Kazablanka filminin senaristleri Julius J. Epstein ve Philip G. Epstein'ın yer alması "iyi bir film" olacağı izlenimini veriyordu. Hatta Salinger'ın birkaç yıl önce, 1944'te yazdığı "İlgili Taraflar" öyküsünde karısı tarafından terk edilen adam, hayalî bir piyaniste Kazablanka'nın ünlü "Tekrar çal, Sam" repliğiyle sesleniyordu. Ancak çekimlerin sonunda ortaya My Foolish Heart şeklinde adı değiştirmiş, Wright yerine son dakikada Susan Hayward'ın yer aldığı[3] ve vizyona girer girmez ağır eleştiriler alan bir film çıkmıştı.
The New Yorker'a göre film "pembe dizi klişeleri ile doluydu".[4] Time ise senaryonun "Woman's Home Companion serilerindeki tüm duygusal muslukları açan... ıslak bir öykü" olduğunu yazdı.[5] Goldwyn biyografisi yazarı A. Scott Berg'e göre "Epsteinlar'ın versiyonunda çok daha fazlası vardı ve sonuçta ortaya gerçek dışı bir hikayeye sahip ‘dört mendillik’ bir film çıktı."[6] Berg filmi bir "yozlaştırma" olarak da nitelendirdi. Salinger'ın temsilcisinin sözleriyle, öykülerinden birinin "1950'lerde yapılan 'berbat filmi' [sic]"[7] yüzünden yazar, özellikle Çavdar Tarlasında Çocuklar için gelen sürekli taleplere rağmen eserlerinin haklarını bir daha asla Hollywood film yapımcılarına vermedi.
Tüm eleştirilere rağmen film, Akademi Ödülü'nde En İyi Kadın Oyuncu Ödülü (Susan Hayward) ve En İyi Orijinal Şarkı Ödülü (Victor Young ve Ned Washington'ın yazdığı Martha Mears'ın seslendirdiği, daha sonra bir caz standardı haline gelen filmle aynı isimli şarkı için) adaylıkları elde etti. Sonraki yıllarda film hakkındaki sert eleştiriler azalmasa da (örneğin Christopher Durang 1996'da filmi "sırılsıklam bir aşk hikâyesi"[8] olarak niteledi) film eleştirmeni Andrew Sarris filmi savundu.[9]