Günümüz dünyasında Pro-Avrupacılık toplumumuzda temel bir rol üstlenmiştir. Teknoloji, siyaset, kültür ya da hayatın herhangi bir alanında Pro-Avrupacılık dünya çapında milyonlarca insanın dikkatini çekmeyi başardı. Etkisi o kadar önemli hale geldi ki, düşünme, hareket etme ve yaşama biçimimiz üzerindeki etkisini görmezden gelmek mümkün değil. Bu yazıda Pro-Avrupacılık'in hayatımızda oynadığı rol ve önemi, ayrıca bu gerçekliğin beraberinde getirdiği zorlukları ve faydaları derinlemesine inceleyeceğiz.
Pro-Avrupacılık veya Avrupa Birliği yanlılığı,[1][2]Avrupa bütünleşmesini ve Avrupa Birliği'ne (AB) üyeliği destekleyen siyasi bir pozisyondur.[3] Pro-Avrupacılar özellikle Avrupa Birliği'nin ve politikalarının güncel ve gelecek dönemleri bağlamında ileri entegrasyonu savunurlar.
Birçok pro-Avrupacı bugünün çok kutuplu dünyasında birliğin gücünün özel olarak bir önem ifade ettiğine inanırlar. Bölünmüş bir Avrupa bölgeye ekonomi, kültür, siyaset, sosyal, bilimsel, diplomatik ve askeri alanlarda birçok dezavantaj getireceğinden birleşik ve bağımsız bir Avrupa'nın önemini vurgularlar. Ana görüş, göreceli küçük ve ayrı ayrı Avrupa ülkelerinin dünyadaki mevcut ve yükselen süper güçler karşısındaki aşağıya doğru çekilen konumlarıdır. Bölünmüş Avrupa ülkelerinin tek başlarına sınırlı jeopolitik etkiye sahip olacaklarına ve kendi çıkarlarını etkili biçimde savunamayacaklarını savunmaktadırlar. Diğer yandan birleşik bir Avrupa'nın, görüş ve çıkarlarının dünya sahnesinde dikkate alınacağı, ABD nüfusundan ve ekonomisinden daha büyük ve ABD'ye uygun bir partner ya da rakip olacağını savunurlar.
Pro-Avrupacı argümanlar sıklıkla AB'nin üye devletlerin yararına çalıştığını söyler. Pro-Avrupacılar, Avrupa Ekonomik Alanı içerisinde serbest hareket hakkı, iş hakları, tüketici dostu standartlar gibi birçok hakkın AB'nin AB vatandaşlarına sağladığı haklardan olduğunu savunurlar. Maliyet/ fayda gibi değerlendirmeler onları harekete geçiren tek argümanlar değildir. Onlar insanlar topluluğuna ait olduklarını ve bu topluluğun ortak tahvile sahip olduğunu da savunurlar.
Pro-Avrupacılar AB'nin tüm hareketlerinden tatmin olmamalarına rağmen bu hareketlerinin çözümünün hareketleri yok etmek değil şeffaflık, birlik ve demokrasi altında geliştirmek olduğunu savunurlar.
^Gowland, David. Britain and the European Union. Taylor & Francis, 2016. p.109
^Wojciech Sadurski. Spreading Democracy and the Rule of Law?. Springer Science & Business Media, 2006. pp.51, 55
^Krisztina Arató, Petr Kaniok (editors). Euroscepticism and European Integration. Political Science Research Centre Zagreb, 2009. p.40
^abcDemetriou, Kyriakos (2014). The European Union in Crisis : Explorations in Representation and Democratic Legitimacy. Springer. s. 46. ISBN9783319087740.
^"Who we are". European Free Alliance. 11 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2023. The European Free Alliance is a pro-European party that endorses the European Union’s values, namely the principles of liberty, democracy, respect for human rights and fundamental freedoms and the rule of law.
^McDonnell, Alasdair (10 Haziran 2016). "McDonnell Brexit Address". Social Democratic and Labour Party (SDLP). 29 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2017.
^"What we believe". UK European People's Party. 8 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2017.
^"Vision". Animal Welfare Party (İngilizce). 16 Nisan 2010. 5 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2020.
^Manuela Caiani, Simona Guerra, (Ed.) (2014). Euroscepticism, Democracy and the Media: Communicating Europe, Contesting Europe. Springer. s. 113.
^John Lloyd, Cristina Marconi, (Ed.) (2014). Reporting the EU: News, Media and the European Institutions. Bloomsbury Publishing. s. 68. ISBN9780857724595. 25 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2023. In France, the big newspapers remain pro-European, notwithstanding the large success in the polls of the anti-EU movement led by Marine Le Pen – though the main paper of the centre right, Le Figaro, is now more critical.
^Élisabeth Le, (Ed.) (2021). Degrees of European Belonging: The fuzzy areas between us and them. John Benjamins Publishing Company. s. 37. ISBN9789027260192. 11 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2023. In these circumstances, it is particularly interesting to investigate how the pro-European Le Monde constructs the concept of "Europe" (i.e. who belongs and who does not) ...
^abManuela Caiani, Simona Guerra, (Ed.) (2014). Euroscepticism, Democracy and the Media: Communicating Europe, Contesting Europe. Springer. s. 206.
^"[사설] 유럽을 위기로 몰아넣는 영국의 선택" [ Britain's choice drove Europe into crisis.] (Korece). The Hankyoreh. 24 Haziran 2016. 25 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2021. 결국 영국은 편협한 안목으로 탈퇴를 선택함으로써 자국을 고립의 길로 이끌고 전 세계에 걱정거리를 안기고 말았다.
^Peter J. Anderson, Tony Weymouth, (Ed.) (2014). Insulting the Public?: The British Press and the European Union. Routledge. s. 103. ISBN9781317882831. 29 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2023. The Financial Times Having looked at two of the leading pro-European broadsheets, it is time to examine the discourse of the third, and in many ways the most pro-European, that of the Financial Times.