Sistersiyenler

Sistersiyenler konusu uzun süredir ilgi ve tartışma konusu olan bir konu. Sistersiyenler, ortaya çıkışından günümüze kadar gerek toplum üzerindeki etkisi, gerek tarihteki önemi, gerekse insanların günlük yaşamlarına olan etkisi nedeniyle farklı alanlardan insanların ilgisini çekmiştir. Bu makalede, Sistersiyenler'in zaman içinde oynadığı rolün yanı sıra günümüzdeki önemini de derinlemesine inceleyeceğiz. Kökeninden evrimine kadar, Sistersiyenler'in yaşamın farklı alanlarını nasıl etkilediğini ve geleceğin onu neler beklediğini inceleyeceğiz. Ayrıntılı analiz ve eleştirel bir bakış açısıyla, Sistersiyenler'in en alakalı yönlerine ışık tutmayı ve böylece okuyucuya bu büyüleyici konu hakkında daha derin bir anlayış sunmayı amaçlıyoruz.

Sistersiyenler
Ordo Cisterciensis
KısaltmaOCist or SOCist
SloganCistercium mater nostra
Kuruluş1098) (1098)
Kuruluş yeriCîteaux Manastırı
TürManastır düzeni
MerkezPiazza del Tempio di Diana, 14
Roma, Italy
Abbot GeneralMauro Giorgio Giuseppe Lepori
Resmî siteocist.org

Sistersiyen tarikatı (Order of Cistercian) Hristiyanlığın Katolik koluna bağlı kendilerini Dünya işlerinden uzaklaştırmış keşiş ve rahibelerden oluşan bir tarikattır.

Kuruluş ve tarihi

Sistersiyen kelimesinin kökeni Fransızca olup Latince Cistercium'dan gelmektedir. Cistercium, Fransa'da Dijon şehri yakınlarında bulunan Citeaux köyünün Latince adıdır. 1098 yılında Molesme manastırından Aziz Benedikt'in yolunda giden bir grup keşiş tarafından Citeaux manastırı bu köyde kurulmuştur. 1110'da 30 yoldaşı ile birlikte bu manastıra katılan Bernard de Clairvaux, bu tarikatın hızla yayılmasına yardım etti.[1]

Sistersiyenler, hayatlarını Aziz Benedikt zamanındaki gibi sürdürmeye özen gösterirlerdi. Benediktinlerin zaman içinde geçirdikleri gelişmeleri reddedip Aziz Benedikt zamanındaki manastır hayatını birebir yaşıyorlardı. Özellikle vücut işçiliği ve tarlada çalışma, Sistersiyenleri diğer Benediktinlerden ayıran özelliklerdir.[2]

12 yüzyıl sonlarına doğru Sistersiyenler Fransa, İngiltere, İskoçya, İrlanda, İspanya, Portekiz, İtalya ve Doğu Avrupa'ya yayılmışlardı.[1]

istersiyenler, 18. yüzyılda İngiltere ve Fransa'da yaşanan protestan reformlardan etkilenmişse de 19. yüzyılda tekrar öze dönüş hareketleri görülmüştür. 1891 yılında Trappistler adı verilen (Ordo Cisterciensium Strictioris Observantiae – OCSO) ve Sistersiyen geleneğini sıkı bir şekilde sürdüren bir kol ortaya çıkmış ve çeşitli manastırlar kurulmuştur.[3]

Kıyafet, hayatı tarzı ve faaliyet

1114 yılında kurulmuş Pontigny manastırı

Sistersiyenler, yaptıkları işte mükemmeliyeti hedefledikleri için özellikle tarımsal üretim alanında pek çok yeni teknikler geliştirmişlerdir. Manastır kurdukları uzak bölgelerdeki halk, onların geliştirdikleri teknikleri öğrenerek ilerlemiştir. Bu özellikleri ile Avrupa'daki endüstri devriminin mimarları olarak kabul edilirler.

Sainte-Marie de Rieunette manastırından bir Sistersiyen rahibesi
Vietnamlı Sistersiyen keşişleri

Bernardinler veya üzerlerine giydikleri beyaz cübbeden dolayı Beyaz Keşişler olarak da adlandırılır. Sistersiyenlerin hayatı el işçiliği ve kendine yetme üzerine yoğunlaşmıştır. Her türlü dünyevî eşyadan ve maldan soyutlanmış olup mal ve para sahibi olamazlar, üzerilerindeki elbise dahî onlara ait değildir. İnzivaya çekildikleri manastırda vakitlerini dua, ibadet ve tefekkürle geçirirler. Bunun dışında manastır içinde dış dünyaya bağlı olmadan kendi kendilerine yetecek bir hayat kurarlar. Özellikle tarım faaliyetlerinde peynir ve bira yapımında meşhur olmuşlardır. Sistersiyenler, bu faaliyetleri bir ibadet olarak görüp mükemmeliyeti ararlar. Kendilerine yetecek kadar üretim yaparlar. Şayet üretim fazla olmuşsa bunu ihtiyacı olanlara dağıtarak veya gıda maddelerini satıp geliri manastırın bakımı ve çeşitli sosyal yardım projelerine aktarırlar.

Günümüzde Sistersiyen geleneğini devam ettiren manastırlar bulunmakta olup dünya çapında ürettikleri yüksek kaliteli ürünlerle tanınmaktadırlar. Özellikle ürettikleri peynir ve bira çok uzman tarafından en üst sıralarda görülmektedir. Sistersiyenler, bu ürünleri üretirken yüzyıllar boyu geliştirdikleri teknikleri hâlâ uygulamaktadırlar. Bugün dahî aynı üretim kuralları geçerli olup endüstrileşmemiştir. Çünkü kitle üretimi veya ticarî kazanç, hiçbir zaman Sistersiyen hayatının bir hedefi olmamıştır. Onlar, çalışmayı ve üretmeyi Tanrı'ya ulaşılacak bir yol olarak görmektedirler. Dünyaca ünlü Chimay, Westmalle gibi biralar, halen Sistersiyen keşişleri tarafından manastırlarda üretilmektedir.

Sistersiyen Azizler Listesi[4]

" class="mw-editsection-visualeditor">değiştir | kaynağı değiştir]

Erkek alt-grubu

Kadın alt-grubu

Kaynakça

  1. ^ a b New Catholic encyclopedia. L. J. Lekai. 2nd ed (İngilizce). Catholic University of America. Detroit: Thomson/Gale. 2003. s. 746. ISBN 0-7876-4004-2. OCLC 50723247. 18 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2022. 
  2. ^ New Catholic encyclopedia. s. 748. 18 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2022. 
  3. ^ New Catholic encyclopedia. s. 747. 18 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2022. 
  4. ^ "Arşivlenmiş kopya". 21 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2022.