Günümüzde Alain Peyrefitte günümüz toplumunda büyük ilgi gören ve tartışılan bir konudur. Giderek daha fazla insan Alain Peyrefitte ve bunun günlük yaşamın çeşitli alanları üzerindeki etkisi hakkında daha fazla bilgi edinmekle ilgileniyor. Kişisel yönlerden toplumsal konulara kadar Alain Peyrefitte, dikkatle araştırılıp analiz edilmesi gereken bir konu haline geldi. Bu yazı boyunca Alain Peyrefitte ile ilgili farklı bakış açılarını ve yaklaşımları inceleyerek, günümüzde oldukça tartışılan bu konuya eleştirel ve zenginleştirici bir vizyon kazandırmayı amaçlıyoruz.
Alain Peyrefitte | |
---|---|
![]() | |
Fransa Adalet Bakanı | |
Görev süresi 30 Mart 1977 - 22 Mayıs 1981 | |
Hükümdar | Valéry Giscard d'Estaing |
Başbakan | Raymond Barre |
Yerine geldiği | Olivier Guichard |
Yerine gelen | Maurice Faure |
Fransa Enformasyon Bakanı | |
Görev süresi 28 Kasım 1962 - 8 Ocak 1966 | |
Hükümdar | Charles de Gaulle |
Başbakan | Georges Pompidou |
Yerine geldiği | Christian Fouchet |
Yerine gelen | Yvon Bourges |
Fransa Eğitim Bakanı[1] | |
Görev süresi 7 Nisan 1967 - 28 mayıs 1968 | |
Hükümdar | Charles de Gaulle |
Başbakan | Georges Pompidou |
Yerine geldiği | Christian Fouchet |
Yerine gelen | François-Xavier Ortoli |
Fransa Seine-et-Marne Milletvekili | |
Görevde | |
Makama geliş 9 Aralık 1958 - 6 Ocak 1963; 3 Nisan 1967 - 5 Mayıs 1973; 17 Ocak 1982 - 24 Eylül 1995 | |
Provins Belediye Başkanı | |
Görevde | |
Makama geliş 1965 - 1997 | |
Seine-et-Marne senatörü | |
Görev süresi 2 Ekim 1995 - 27 Kasım 1999 | |
Kişisel bilgiler | |
Doğum | 26 Ağustos 1925 Najac, Fransa |
Ölüm | 27 Kasım 1999 (74 yaşında) Paris, Fransa |
Partisi |
|
Bitirdiği okul | École Normale Supérieure ENA |
Mesleği | siyasetçi; yazar |
Alain Peyrefitte (d. 26 Ağustos 1925, Najac (Aveyron) - ö. 27 Kasım 1999, Paris), Fransız siyasetçidir.
École Normale Supérieure ve Ulusal İdare Okulu'nu bitirdi. Diplomat olarak Almanya'da çalıştı ve sonra Polonya'da başkonsolos olarak görev yaptı. 1956 yılında Paris'e dönüp Dışişleri Bakanlığı'nda Avrupa İşleri konusunda çalıştı. 1959-1995 yılları arasında Seine-et-Marne milletvekilliği ve 1995 yılından ölünceye değin de Seine-et-Marne senatörü olarak görev yaptı. 1962-1966 yılları arasında Enformasyon Bakanı, 1967-1968 yıllarında Milli Eğitim Bakanı, 1973-1974 yıllarında İdari Reformlardan sorumlu Bakan, 1974 yılında Kültürel İşler ve Çevre Bakanı, 1977-1981 yılları arasında da Adalet Bakanı olarak görev yaptı.
Bakanlığı döneminde görsel-işitsel kamu yayınlarını özgürleştirip modernleştirdi, bölgesel yayın kuruluşlarını geliştirdi, Fransa Radyo Televizyon Ofisi'ni kurdu. Buna karşılık muhalefet tarafından "Sansür Bakanı" olarak adlandırılmıştır.[2]
Nisan 1967'de Milli Eğitim Bakanı olmuş ve Mayıs 68 olaylarının ardından istifa etmiştir.
Jacques Chirac'ın başını çektiği Gaullistler ile Valéry Giscard d'Estaing'e sadık olan ve Gaullist olmayan merkez ve sağ kesim arasında büyüyen düşmanlığa karşılık Raymond Barre tarafından kurulan hükûmetlerde Robert Boulin ile beraber nadir Gaullist olan bakanlar arasında yer almıştır. Gaullist olduğunu reddedmeksizin, Chiracçılardan gelen hükûmete karşı saldırılara karşı hükûmet politikalarını savunmuştur.
Adalet Bakanlığı döneminde sabıka kayıtları bilgisayar ortamına geçirilmiştir. Arabulucuk sistemini uygulamaya geçirmiştir. Davacılar için daha az masraflı bir yargı prosedürü uygulanmasına karar vermiştir.
Bakanlığı döneminde Çalışma Bakanı Robert Boulin'in ölümü kendisini medyanın merkezine taşımıştır. Soruşturmaların ve davanın yürümesi sürecinde cinayet-intihar tartışmaları gündeme gelmiş ve olay iyice medyatize olmuştur ancak yargı incelemeler sonucunda intihar kararını vermiştir. Bunun üzerine bilhassa Chiracçılar ve bazı medya kesimleri kendisinin bu intiharda ahlaki sorumluluğu olduğunu söylemişlerdir.
Valéry Giscard d'Estaing'in cumhurbaşkanlığı görevinin son döneminde, kamuoyunun talebini yanıtladığı, daha fazla güvenlik ve ayrıca suç ile kesin bir mücadele sağladığı düşünülen 2 Şubat 1981 tarihinde yürürlüğe giren "Özgürlük ve Güvenlik Kanunu"'nu parlamentodan geçirmiştir. Bu kanunu dönemin sol muhalefeti bu kanunu "liberticide" (özgürlükleri öldüren) olarak adlandırmışlardır.
Alain Peyrefitte'in adalet bakanı olmasının ardından sürekli idam karşıtı avukat Robert Badinter'in suçlamaları ile karşılaşmıştır. Dönemin cumhurbaşkanı Giscard gibi kendisi de idama karşı olduğunu açıklamıştır ancak Badinter'e göre idam konusunda absürt bir politika yürütmüştür. 1979 yılında Peyrefitte kesin olarak kaldırılmasını beklerken idamın istisnai olarak muhafaza edildiğini açıklamıştır. Bunun üzerine Badinter ile Peyrefitte arasında Le Monde'un sütunlarına yansıyan bir tartışma belirmiştir.
|başlık=
(yardım).