Bu yazımızda farklı alanlarda büyük ilgi uyandıran bir konu olan Hüseyin Şahin Özdemir'i inceleyeceğiz. Tarih boyunca Hüseyin Şahin Özdemir, günümüz toplumundaki önemi ve alaka düzeyi nedeniyle tartışma, araştırma ve analiz konusu olmuştur. Hüseyin Şahin Özdemir, başlangıcından günümüze kadar günlük yaşamın farklı yönlerinde kültürü, siyaseti, ekonomiyi ve teknolojiyi etkileyerek temel bir rol oynamıştır. Bu makale aracılığıyla, Hüseyin Şahin Özdemir'in karmaşıklığını inceleyerek farklı yönlerini ve modern dünyamız üzerindeki etkisini analiz edeceğiz.
Hüseyin Şahin Özdemir | |
---|---|
![]() | |
Doğum | 1962 Safranbolu, Karabük, Türkiye |
Meslek | Metal işleme ustası |
Ödüller | 2024 Yaşayan İnsan Hazinesi |
Hüseyin Şahin Özdemir (d. 1962, Sine Köyü, Safranbolu, Karabük), Türk demirci.
Metal işçiliği ile geleneksel kapı süsleme sanatını yaşatan bir kültürel miras taşıyıcısıdır. Safranbolu'nun tarihi konaklarındaki büyük ve desenli kapıların metal kilitlerini ve diğer dekorlarını orijinaline uygun olarak yapması ile tanınır. 2024'te Türkiye'nin Yaşayan İnsan Hazineleri Ulusal Envanteri'ne girmiştir.
1962'de Safranbolu'un Sine köyünün Müstekler mahallesinde doğdu.[1] Sine Köyü'nün ilkokulundan mezun oldu. 1978 yılında demirci Muhsin Ünsal'ın yanında çıraklık yapmaya başladı. Bağ-bahçe işleri için tarım aletleri ve kömür sobaları üretmeyi öğrendi. 1986'da kendi dükkanını açtı.[1]
1994 yılında Safranbolu'nun Dünya Kültür Mirası Listesi’ne girmesi ve ilçede tarihî evlerin restore edilmeye başlaması üzerine kendisini kapı süsleme sanatına geliştirdi. Hacı Rıza Amca isimli bir demirci ustasından eski Safranbolu evlerinin kapılarında kullanılan kapı mandalı, kapı göbeği gibi malzemelerin yapımını öğrendi.[1] Tarihî evler ve cami, han, hamam gibi yapılar için demir, tunç, pirinç gibi maddeleri kullanarak el emeği ile tokmak, kilit, çivi, çivi ve menteşeler üretti. Mesleğini Safranbolu'daki Tarihi Demirciler Çarşısı'ndaki atölyesinde sürdürdü. Mesleğinin son temsilcilerinden biri olan Özdemir, UNESCO koruması altındaki yapılar için üretim yaptıktan sonra "UNESCO Çilingiri" olarak tanındı.[2]
2024'te UNESCO Somut Olmayan Kültürel Mirasın Korunması Sözleşmesi kapsamında verilen Yaşayan İnsan Hazinesi unvanına layık görüldü.[3] Yaşayan İnsan Hazinesi Ödülü, 27 Kasım 2025 tarihinde Cumhurbaşkanlığı Külliyesi'ndeki Beştepe Millet Kongre ve Kültür Merkezi'nde düzenlenen Yaşayan İnsan Hazineleri Ödül Töreni'nde takdim edildi.[4]