Magnezyum sülfat

Bu yazıda Magnezyum sülfat konusunu daha derinlemesine inceleyip tüm yönlerini keşfedeceğiz. Magnezyum sülfat, günlük yaşamımızın birçok alanını etkilediği için geniş bir kitlenin ilgisini çeken bir konudur. Bu yazı boyunca Magnezyum sülfat ile ilgili tarihsel kökeninden günümüz toplumu üzerindeki etkisine kadar farklı yönleri inceleyeceğiz. Detaylı bir analizle bu konuya ışık tutmaya ve bu konunun gerçekte neleri gerektirdiğine dair daha kapsamlı bir görüş sunmaya çalışacağız. Okumayı tamamladıktan sonra okuyucuların Magnezyum sülfat'in konusu hakkında daha derin bir anlayış ve değerlendirme kazanacağını umuyoruz.

Magnezyum sülfat

Magnesium sulfate hexahydrate

Anhydrous magnesium sulfate

Epsomite (Magnesium sulfate heptahydrate)
Adlandırmalar
IUPAC adı
Magnesium sulfate
Diğer adlar
  • Epsom salt (Magnesium sulfate heptahydrate)
  • English salt
  • Bitter salts
  • Bath salt
Tanımlayıcılar
3D model (JSmol)
ChEBI
ChEMBL
ChemSpider
DrugBank
ECHA InfoCard 100.028.453 Bunu Vikiveri'de düzenleyin
EC Numarası
  • 231-298-2
KEGG
RTECS numarası
  • OM4500000
UNII
  • InChI=1S/Mg.H2O4S/c;1-5(2,3)4/h;(H2,1,2,3,4)/q+2;/p-2 
    Key: CSNNHWWHGAXBCP-UHFFFAOYSA-L 
  • InChI=1/Mg.8H2O4S/c;1-5(2,3)4/h;(H2,1,2,3,4)/q+2;/p-2
    Key: CSNNHWWHGAXBCP-NUQVWONBAQ
  • .S()(=O)=O
Özellikler
Molekül formülü MgSO
4
Molekül kütlesi
  • 120.366 g/mol (susuz)
  • 138.38 g/mol (monohydrate)
  • 174.41 g/mol (trihydrate)
  • 210.44 g/mol (pentahydrate)
  • 228.46 g/mol (hexahydrate)
  • 246.47 g/mol (heptahydrate)
Görünüm beyaz kristalin katı
Koku kokusuz
Yoğunluk
  • 2.66 g/cm3 (susuz)
  • 2.445 g/cm3 (monohidrat)
  • 1.68 g/cm3 (heptahidrat)
  • 1.512 g/cm3 (undekahidrat)
Erime noktası
  • anhydrous decomposes at 1,124 °C
  • monohydrate decomposes at 200 °C
  • heptahydrate decomposes at 150 °C
  • undecahydrate decomposes at 2 °C
Çözünürlük (su içinde)
  • anhydrous
  • 26.9 g/(100 mL) (0 °C)
  • 35.1 g/(100 mL) (20 °C)
  • 50.2 g/(100 mL) (100 °C)
  • heptahydrate
  • 113 g/(100 mL) (20 °C)
738 (502 g/L)
Çözünürlük
−50·10−6 cm3/mol
Kırınım dizimi (nD) 1.523 (monohydrate)
1.433 (heptahydrate)
Yapı
monoclinic (hidrat)
Farmakoloji
A06AD04 (DSÖ)
A12CC02 (DSÖ) B05XA05 (DSÖ) D11AX05 (DSÖ) V04CC02 (DSÖ)
Tehlikeler
NFPA 704
(yangın karosu)
NFPA 704 four-colored diamondSağlık 1: Maruziyet tahrişe neden olabilir, ancak yalnızca hafif kalıcı hasar oluşturur. Örnek: TerebentinYanıcılık 0: Yanmaz. Örnek: SuKararsızlık 0: Genellikle yangın maruziyeti koşullarında dahi normalde kararlıdır ve su ile reaksiyona girmez. Örnek: Sıvı azotÖzel tehlikeler (beyaz): kod yok
1
0
0
Benzeyen bileşikler
Diğer katyonlar
Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C , 100 kPa).
Bilgi kutusu kaynakları
Epsomit

Magnezyum sülfat kimyasal formülü MgSO4 olan, magnezyum, kükürt ve oksijen ihtiva eden bir inorganik tuz. Genellikle heptahidrat (MgSO4·7H2O) formunda sülfat minerali olan Epsomit ya da diğer adıyla Epsom tuzu (İngiliz tuzu) hâlinde bulunur. Epsom adını İngiltere'deki bir yerleşim yerinden almıştır. Monohidrat formu olan kieseritin (MgSO4·H2O) 1970'lerin ortalarında genel küresel yıllık kullanımı 2.3 milyon ton civarındaydı ve bunun büyük çoğunluğu tarımda kullanılmıştır.[1]

Anhidröz magnezyum sülfat, bir kurutma maddesi olarak kullanılır. Susuz form higroskopik (kolaylıkla havadan su absorbe edebilen) olduğundan doğru bir şekilde tartılması zordur. Bu nedenle örneğin tıbbi preparatlar hazırlanırken çoğu zaman hidratlı formlar tercih edilir. İngiliz tuzu geleneksel banyo tuzlarının bir bileşeni olarak kullanılmıştır. Aynı zamanda bir güzellik ürünü olarak da kullanılabilir. Bahçıvanlar tarafından bitkileri geliştirmek için ve sporcular tarafından boğaz kaslarını rahatlatmak için kullanılır.[2] Bu kullanımlarının yanı sıra medikal alanda da yoğun olarak kullanılmaktadır.

Kaynakça

  1. ^ Industrial Inorganic Chemistry, Karl Heinz Büchel, Hans-Heinrich Moretto, Dietmar Werner, John Wiley & Sons, 2d edition, 2000, ISBN 9783527613335
  2. ^ "Quick Cures/Quack Cures: Is Epsom Worth Its Salt?". Wall Street Journal. 9 Nisan 2012. 6 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2014. 

Dış bağlantılar