Günümüz dünyasında, Sahte peygamber dünya çapında çok çeşitli insanlar için büyük önem taşıyan ve ilgi duyulan bir konu haline geldi. Topluma olan etkisinden, popüler kültüre olan etkisinden ya da günümüzdeki güncelliğinden dolayı Sahte peygamber kimseyi kayıtsız bırakmayacak bir konu. Konunun uzmanlarından genel kamuoyuna kadar herkesin Sahte peygamber hakkında söyleyecek veya öğrenecek bir şeyleri var. Bu makalede, önemini derinlemesine incelemek ve farklı bağlamlardaki rolünü daha iyi anlamak amacıyla Sahte peygamber ile ilgili farklı yönleri ve perspektifleri inceleyeceğiz.
Sahte peygamber veya yalancı peygamber, teolojidepeygamber olduğunu iddia eden ancak o dinin veya aynı gelenekten gelen başka dinlerin inananları tarafından peygamberliği kabul edilmeyen kişileri tanımlamak için kullanılan bir kavram. Bu kavram zaman zaman Mesih olduğunu iddia eden kişiler için sahte Mesih şeklinde de kullanılır. Tarih boyunca başka dinlerin mensuplarınca sahte peygamber veya sahte Mesih addedilen kişiler kendilerine az veya çok taraftar bulmuşlardır.
İbrahimî dinlerde
Yahudilik bir Mesih beklentisi içinde olmakla beraber, Yahudilere göre İsa beklenen Mesih değildir; bu yüzden onun Mesihlik iddiası kabul edilmemiştir. Yine Yahudilerin kendi içlerinden çıkan ve değişik Mesihlik iddialarında bulunan David Alroy, Sabetay Sevi, Gazzeli Natan gibi şahsiyetler Mesih olarak görülmemişlerdir.
İsa'nın geleceğini bildirdiği Paraklit bir kişi değil, Kutsal Ruh olduğundan[1] Paraklit'i sahiplenen değişik isimlerin peygamberliği Hristiyanlarca reddedilmiştir. Gnostikler, Paraklit'i Mani için bir meşruiyet kaynağı olarak ileri sürmüştür. İsa kendisinden sonra sahte peygamberler geleceği ve onları meyvelerinden tanımak gerektiği ilkesine öğretileri arasında yer vermiştir.[2]Hristiyanlarpeygamberlik iddiasında bulunan öğretilerin kurucuları Mani (bkz. Maniheizm), Muhammed (bkz. İslam), Joseph Smith (bkz. Mormonluk) gibi kişileri peygamber olarak tanımamıştır.
Kur'an'ın Ahzab Suresi'ne göre (ayet 40) son peygamber Muhammed'dir. Muhammed'den sonra peygamberlik iddiasında bulunan öğretilerin kurucuları Bahaullah (bkz. Bahailik), Wallace D. Fard (bkz. İslam Milleti) gibi kişiler Müslümanlarca peygamber olarak görülmezler.
Kaynakça
^Yuhanna 14:16-17 14 Ağustos 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.: "Ben de Baba’dan dileyeceğim. O sonsuza dek sizinle birlikte olsun diye size başka bir Yardımcı, Gerçeğin Ruhu’nu verecek. Dünya O’nu kabul edemez. Çünkü O’nu ne görür, ne de tanır. Siz O’nu tanıyorsunuz. Çünkü O aranızda yaşıyor ve içinizde olacaktır."
^Matta 7:15-20 14 Ağustos 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.: "Sahte peygamberlerden sakının! Onlar size kuzu postuna bürünerek yaklaşırlar, ama özde yırtıcı kurtlardır. Onları meyvelerinden tanıyacaksınız. Dikenli bitkilerden üzüm, devedikenlerinden incir toplanabilir mi? Bunun gibi, her iyi ağaç iyi meyve verir, kötü ağaç ise kötü meyve verir. İyi ağaç kötü meyve, kötü ağaç da iyi meyve veremez. İyi meyve vermeyen her ağaç kesilip ateşe atılır. Böylece sahte peygamberleri meyvelerinden tanıyacaksınız."
Din ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.