Tevessül

Bu yazıda Tevessül konusunu farklı perspektiflerden ele alarak, onun eksiksiz ve zenginleştirici bir vizyonunu sunmayı amaçlıyoruz. Metin boyunca Tevessül'in sunduğu birçok yönü inceleyeceğiz, farklı alanlardaki etkisini ve günümüzdeki önemini analiz edeceğiz. Eleştirel ve yansıtıcı bir yaklaşımla, Tevessül'i çevreleyen farklı yönleri inceleyerek okuyucunun konuya ilişkin derin ve ayrıntılı bir anlayışa sahip olmasını sağlayacağız. Araştırma, analiz ve referanslar aracılığıyla Tevessül'e ışık tutmaya ve tartışmayı ve düşünmeyi teşvik eden bilinçli bir bakış açısı sunmaya çalışacağız.

Tevessül (Arapça: توسل) ya da Vesile, Allah'a yakarmakta başkaları hesabına araya Allah'a yakın aracı ve şefaatçilerin konulması anlamına gelir. Kişi burada kendi şeyh ya da mürşidinin kendi günahlarının affı için şefaatçi olmasını dilemektedir. Allah'a her yakaracağı anda aşırı saygı beslediği mürşid, pir ya da şeyh'inin adını zikreder. Bu hadiseye Sünnilik, Şiilik ve Sufiliğin her birinde farklı şekillerde rastlanılabilmektedir.

Maksat

Bir mürşid, pir ya da şeyh vesilesiyle Allah'a yakınlaşmaktır. Tevessülü uygulayan Müslümanlar bunu Kur'ân'a dayandırdıklarını söylerler. Çoğu bunun onları Allah'a yaklaştırdığına inanırlar.[1] Sünnî İslâm mezheplerince de, Onikiciler İslâm mezhebi'nde olduğu gibi Hakk'a bir peygamber, imam ya da ölü veya sağ Sufi bir Velî aracılığıyla yalvarma ve ricacı olma durumu mevcuttur. Allah'ın Kur’ân'daki ifadesine göre İslam'da şehitler ölmezler.[2] Zakir Naik gibi diğerlerine göre ise ölüler aracılığıyla ricacı olunamaz. Hamza Yusuf ise aynı görüşte olmamakla birlikte bunun fitneye sebep olabilecek kadar büyük bir mesele olmadığını, tarihte bu meselenin kaynağının ilk defa Takiy’ûd-Dîn İbn-i Teymiyye tarafından ortaya çıkarıldığını ve büyütüldüğünü ifade etmektedir.

Aracılar ve şefaatçilerin nitelikleri

Makale serilerinden
Allah
İmâmet İnancı
Şiîliğin bayram, mâtem ve anı günleri
Şiiliğin tarihi
İmâmî Mezhepler
Ehl-i Abâ Hadisi
Kutsal kadınlar

Kimlerin aracı ve şefaatçi olabilecekleri hususu tartışmalı bir konu olup, tarikattan tarikata değişmektedir.[3] Genellikle, Ali, Abdülkâdir Geylânî gibi hayatta olmayan bir pir ya da tarikat şeyhinden medet umulmakta ve onların şefaatlerine nail olmak için dua edilmektedir.

Kullanılan tabirlerden bazıları

  • Medet ya Seyyid Abdülkâdir Geylânî
  • Medet yaa Ali gibi tabirler kullanılarak onlardan kendi adlarına ricacı olmaları beklenmektedir.

İbn-i Teymiyye'nin tutumu

Dualar esnasında İslâm Dîni'nin Peygamberi Muhammed'den başka şefaatçi ya da aracılardan medet umulması İbn-i Teymiyye'nin görüşüne göre, Ehl-i Sünnet vel Cemaat akidesine göre Allâh’û-Celle-Celâle’hû'ya ortak koşulması manasına gelir ki, bu şirk olarak nitelendirilmektedir. Onun görüşü, medet ve şefaatin sadece ve sadece Allâh’ûr-Râhman’ûr-Râhîym'den olduğu istikâmetindedir.

Ayrıca bakınız: Selef-i Salihin, Şeyh’ûl-İslâm Takiy’ûd-Dîn İbn-i Teymiyyet’ûl-Harrânî, Selefîyye, Muhammed bin Abdülvahhab ve Vehhâbîler

Ayrıca bakınız

Bibliografi

  • Chiabotti, Francesco, Shafa'a (Intercession), in Muhammad in History, Thought, and Culture: An Encyclopedia of the Prophet of God (2 vols.), Edited by C. Fitzpatrick and A. Walker, Santa Barbara, ABC-CLIO, 2014. ISBN 1610691776

Dış bağlantılar

Kaynakça

  1. ^ "Sunni Hanbali Position from Islam Tomorrow". 1 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2014. 
  2. ^ "Tawassul (Supplicating Allah through an intermediary)". 13 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2014. 
  3. ^ http://central-mosque.com/index.php/Aqeedah/tawassul-and-its-position-in-islam.html 2 Şubat 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Tawassul and its position in Islam by Ebrahim Desai