Şeyh Cüneyd

Şeyh Cüneyd illüstrasyonu (sağdaki)

Şeyh Cüneyd, Safeviye Tarikatı'nı devlet yapmak isteyen ve Şiiliğe temayül ettiren ilk şeyhi.

Tarihçe

Safeviye Tarikatı'nın reisi olan İbrahim vefat edince yerine oğlu Cüneyd (1447-1460) geçti. Şeyh Cüneyd posta oturuncaya kadar Erdebil Şeyhleri siyasetle ilgilenmez, sadece dinsel işlerle uğraşırlardı. Şeyhlikten şahlığa geçmek isteyen Şeyh Cüneyd, etrafında toplanan müritlerlerle savaş etmek için silahlanmaya başladı.

Kendisi de bir Şii olan Karakoyunlu Hükümdarı Cihanşah tarikat mensuplarının çoğalmasından ürkerek Şeyh Cüneyd'in amcası Şeyh Cafer'e başvurarak Cüneyd'in Azerbaycan'dan çıkmasını sağladı. Cihanşah tarafından sınır dışı edilen Şeyh Cüneyd, Anadolu'ya gelerek oradaki Türkmenler üzerinde amacına uygun çalışmalar yapmak istedi. Fakat Sultan Murat tarafından amacı anlaşıldığından kendisine yüz verilmedi. Buna rağmen Anadolu'da pek çok mürit kazanarak Erdebil Tekkesi, Anadolu'da güçlenmiş ve küçümsenmeyecek bir etki alanı oluşturmuştu.

Şeyh Cüneyt Karaman Beyliği'ne gitti, fakat Konya’da mezhep tartışmasından dolayı orada da fazla tutunamadı ve Konya’dan ayrılarak Varsak Türklerinin bulunduğu, Toros Dağları'na doğru yola koyuldu. Ancak Karaman Beyi İbrahim, Varsak aşireti reisine, Şeyh Cüneyt’in yakalanıp hapsedilmesini emredince Memluk Sultanı Çakmak’a sığındı. Burada da Şii propagandası yaparak Anadolu, Suriye ve Irak’tan birçok kişiyi kendi etrafında toplaması üzerine Halep’teki Mevlevî şeyhi Ahmet Bekri, Şeyh Cüneyt’i Sultan Çakmak’a şikâyet etti. Memluk Sultanı da Halep valisini Şeyh Cüneyt’in üzerine gönderdi. Çıkan savaşta Şeyh Cüneyt yenildi ve merkezi Samsun olan Canik’e kaçtı.

Kısa zamanda başına birkaç bin mürit toplayan Şeyh Cüneyt, bu müritlerle Trabzon İmparatorluğu'na saldırdı, başkentini kuşatıp aldıysa da kaleyi alamadığı için geri çekildi. Osmanlı Sultanı II. Mehmet’in Trabzon’u almak için harekete geçtiğini duyunca Trabzon’u terk etti ve Amid’e (Diyarbakır) gitti.

Diyarbakır’a geldiğinde şehrin dışında karşılanan Şeyh Cüneyt, şehre Akkoyunlu hükümdarı Uzun Hasan’la birlikte girdi. Üç yıl Diyarbakır’da kaldı, Uzun Hasan’ın kız kardeşi Hatice Begüm ile evlendi.

10.000 kişilik ordusuyla Şiranşahların üzerine yürümüş, Şirvan hâkimi Halil ile yapılan savaşta bir ok ile vurularak ölmüş, cesedi müritleri tarafında yakın bir yere gömülmüştür.

Ölümünden sonra karısı Hatice Begüm’den doğan oğlu Haydar, dayısı Uzun Hasan’ın yardımları ile Erdebil postuna oturdu ve Uzun Hasan’ın kızını alarak ona damat oldu.

Safevî Hanedanı soyağacı

                      Pîrûz el-Kürdî es-Sencânî (Firuz Şah Zerrin Külah)   
                            
       I. Aleksios Komnenos VIII. Mihail        Aved  
                              
       I. Manuil Komnenos II. Andronikos        Kutbeddin Muhammed  
                              
       II. İoannis Komnenos IX. Mihail        Selahaddin Raşid  
                              
       II. Aleksios Komnenos III. Andronikos
1297-1341
        Kutbeddin Ebu Bekir  
                              
       Basileios Komnenos
Ölüm 1340
 İrini Paleologina
Ölüm 1341
    Zahid Gilani Emin el-Din Cebrail  
  
                              
V. Bagrat
ö. 1393
      III. Aleksios Komnenos Theodora Kantakuzini  Bibi Fatıma Şeyh Safiyüddin İshak Erdebili
1252-1334
  
   
                              
I. Konstantin (Gürcü Kralı)
1369-1412 veya 13
   I. Alexandr İmeretili  III. Manuil Komnenos
1364-1417
        Şeyh Sadreddin Musa  
                               
I. Aleksandr (Gürcü Kralı)
1386-1446
   Prenses Tamar
İmeretili
Ölüm 1455
  IV. Aleksios Komnenos
1382-1429
  Kara Yülük Osman Bey   Hoca Alâ ed-Dîn Ali  
    
                               
   Gürcistan Prensesi Bagrationi
(Bagrationi Hanedanından) 1415-1463
     IV. İoannis Komnenos
1403-1459
  Ali Bey   Şeyh İbrahim  
      
                                
              
    Aleksios
1455-1463
   Teodora Megale Komnini
(Despina Hatun)
 Hasan (Akkoyunlu)
1423-1478
 Hatice Hatun Cüneyd-i Safevî  
    
                        
            Chatrina
(Alemşah Halime Begüm)
     Şeyh Haydar  
      
                          
          
            Sultan Ali
1488 - 1494
&
I. İsmail
Temmuz 17 1487-Mayıs 23 1524
Hükümdârlık Müddeti: 1502-1524
     İbrahim  
                        
            I. Tahmasb
22 Şubat 1514-14 Mayıs 1576
Hükümdârlık Müddeti: 1524-1576
        
                          
        
         II. İsmail
1537-1577
Hükümdârlık Müddeti: 1576-1577
   Muhammed Hüdabende
1532-1595
Hükümdârlık Müddeti: 1577-1587
     
                        
               I. Abbas
Ocak 27 1571-Ocak 19 1629
Hükümdârlık Müddeti: 1587-1629
     
                          
        
            Safi Mirza
Doğum. 1587 Ölüm 1615
Taht varisi 1587-1615
   Imam Kulu Mirza
Taht varisi 1627
Ölümü 1627
  
                        
            Şah I. Safi
1611- 12 Mayıs 1624
R. 1629-1642
        
                        
            II. Abbas
31 Aralık 1632-25 Ekim 1666
Hükümdârlık Müddeti: 1642-1666
        
                        
            I. Süleyman (Şah II. Safi)
1659-Temmuz 29 1694
Hükümdârlık Müddeti: 1666-1694
        
                         
       
            I. Hüseyin
1669-Nisan 25 1726
Hükümdârlık Müddeti: 1694-1722
         
                   II. Süleyman
Hükümdârlık Müddeti: 1749-1759
  
            II. Tahmasb
1704 - 1740
Hükümdârlık Müddeti: 1729-1732
        
                        
            III. Abbas
? - 1740
Hükümdârlık Müddeti: 7 Eylûl 1732 - 1736
        


Kaynakça

  1. ^ Tufan Gündüz, Son Kızılbaş Şah İsmail, 5. baskı, s. 24
  2. ^ Uzunçarşılı, İ.Hakkı. Osmanlı Tarihi Cilt II, Ankara, T.T.K Yayanı, 1949
  3. ^ Serap Şah, Safvetü's-Safâ'da Safiyyüddîn-i Erdebîlî'nin hayatı, tasavvufi görüşleri ve menkibeleri, Doktora tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü / Temel İslam Bilimleri Anabilim Dalı Tasavvuf Bilim Dalı, İstanbul 2007, s. 26 ve s.224
  4. ^ http://www.iranica.com/newsite/index.isc?Article=http://www.iranica.com/newsite/articles/v8f1/v8f1010.html
  5. ^ Anthony Bryer 1975 Greeks and Türkmens: The Pontic Exception", Dumbarton Oaks Papers, Vol. 29., (1975), Appendix II - Genealogy of the Muslim Marriages of the Princesses of Trebizond
  6. ^ http://www.iranica.com/newsite/index.isc?Article=http://www.iranica.com/newsite/articles/unicode/v10f5/v10f504a.html
  7. ^ http://www.iranica.com/newsite/articles/v13f3/v13f3004a.html Encyclopaedia Iranica. R. N. Frye. Peoples of Iran

Ayrıca bakınız