Makale serilerinden | ||||||
Tanrı | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Genel kavramlar | ||||||
Özel kavramlar | ||||||
Belirli dinlerde
|
||||||
Nitelikleri | ||||||
Uygulamalar | ||||||
İlgili maddeler | ||||||
Rab (Arapça: رَبٌّ, İbrânice: Rabi רב, İngilizce: Lord) "Efendi" veya "kral" anlamına gelen İbranice kökenli bir sözcük. Bir diğer anlamı da öğretmen veya usta'dır.
10 emir arasında bulunan "Tanrın Yahve'nin adını boş yere ağzına almayacaksın, yoksa Yahve bunu cezasız bırakmayacak" ifadesi ile bağlantılı olarak Yahvenin gazabından korkan Yahudiler arasında Yahve yerine kullanılan Rab kelimesi Kur'anda da sıklıkla kullanılan bir kelimedir.
İbrânice'de rab kelimesinden türemiş rabbi kelimesi "din âlimi, öğretmeni" anlamında kullanılagelmiştir. Yahudilikte bilinen ilk rabbi Musa'dır. Rabbi sözcüğü Türkçede haham sözcüğü ile karşılanmıştır.
Rab kelimesinden türeyen diğer kelimeler ise terbiye, mürebbi ve mürebbiye (terbiyeci, eğitimci) gibi kelimelerdir.
İyelik eki i ile (Rabbi) efendim anlamına gelir.
İbrahimî dinlerin kutsal metinlerinde tanrı veya efendi anlamında kullanılır. Hristiyanlıkta İsa için "Rab İsa" şeklinde kullanılmaktadır. Türkçeye Arapçadan geçen sözcük tanrı anlamında kullanılır.
Kutsal Kitap'ta şu şekilde geçer:
İslâm'da Allah anlamında kullanılmakla birlikte Allah'ın 99 isminden biri değildir.
Kur'an'da Rab sözcüğü geçen ayetlerden biri şöyledir: