Yunan haçı planı

Dünya gizemler ve meraklarla doludur ve Yunan haçı planı de bir istisna değildir. Çok eski zamanlardan beri Yunan haçı planı araştırma, tartışma ve spekülasyonların konusu olmuştur. Etkisi toplumun farklı alanlarına yayılıyor ve hem hayranlık hem de merak uyandırıyor. Bu yazıda Yunan haçı planı ile ilgili her şeyi, kökeninden bugünkü sonuçlarına kadar kapsamlı bir şekilde inceleyeceğiz. Konunun uzmanı olmanız ya da sadece konu hakkında daha fazla bilgi edinmek istemeniz önemli değil, bu makale sizi Yunan haçı planı'in büyüleyici dünyasına götürecek.

Aziz Babylas Martyriumu planı
Panayia Halkeion, Selanik'te bir 11. yüzyıl Yunan haçı planı şeklinde kilise. Kuzey doğuda görünüm.

Yunan haçı planı, daha çok Ortodoks ve Bizans kiliselerinde görülen bir mimari plan şeklidir. Kapalı yunan haçı planı ve açık yunan haçı planı olarak kendi arasında ikiye ayrılır. Yunan haçı diye tabir edilen haç her kolu eşit uzunlukta olan haçtır.

Açık Yunan haçı planına sahip olan Aziz Babylas Martyriumu (MS 379) gibi yapılarda orta mekana dört yandan aynı uzunlukta kollar eklenir. Kapalı Yunan haçı planında ise yapının açıkta kalan köşeleri hücrelerle kapatılmaktadır. Bu durum kiliseyi kare haline getirdiğinden ve aslen kolları eşit uzunlukta olan haç plan belirsizleştiğinden bu plan tipi kapalı yunan haç planı olarak adlandırılır. İstanbul'da bulunan Havariyun Kilisesi ve Fethiye Cami'nin (Pammakaristos Manastırı) güney tarafındaki şapel bu plan tipine örnek olarak gösterilebilir.

Konu Hakkında Kaynaklar

  • Kılıç, Canan (2019). Bizans Mimarlığında Kapalı Yunan Haçı Plan Şeması. Denizli: Pamukkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sanat Tarihi Ana Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi.[1]
  • Öztaşkın, Gökçen K. (2018) Bizans Dönemi Kilise Mimarisi. ARKHE, 5, ss. 10-17.[2]
Atina’daki Kapnikarea Kilisesi, Kapalı Yunan haçı planı

Kaynakça

  1. ^ "Tez Merkezi". tez.yok.gov.tr. 29 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2021. 
  2. ^ Öztaşkın, Gökçen. "Bizans Dönemi Kilise Mimarisi". ARKHE 5. 24 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2021.